πολλά τα αίτια ...η αφορμή μία

Δημιουργός: poet1971, ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

18 χρονών παλληκάρι, γιατί με φορτώσατε τόσο;;;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

http://www.youtube.com/watch?v=bwsxTCw_-zM

...θα 'ναι μια Ανοιξη πικρή
όλα θ΄ανοίγουνε στη γή
κι απ΄την αρχή θ΄αρχίσω"
[U]Δημήτρης Χριστοδούλου[/U]
......................................................................................................................................................................
ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΑΙΤΙΑ….Η ΑΦΟΡΜΗ ΜΙΑ

Κράτησα όρκο πιο βαρύ
κι απ’ του θανάτου το κρασί
και χύθηκα να ζήσω
μου είχαν πει απ’ την αρχή
και μου το ‘τάξαν οι γνωστοί
πως μόνος θα νικήσω.

Αφού μου σπάσαν την μαγκιά
και μου πετάξαν δυό φτερά
μου ‘παν: «μάθε και πέτα»
και σαν με τράβηξαν μακριά,
δεν έφτανε μόνο η θηλιά
κρεμάσαν και μια πέτρα.

Με γέλιο ακόμα παιδικό
και αλυσίδα αντί σταυρό
θα ‘φτανα ως τ’ αστέρια
μα ξημερώνοντας η αυγή,
μοιάζαν οι τοίχοι από κελί
μου δέθηκαν τα χέρια.

Ως που να φτάσω στην αρχή
το ‘να φτερό μου είχε κοπεί
και τ’ άλλο ξεκολλούσε
και όποιος μου ΄χε πρωτοπεί,
έλα να δεις τι ειν’ η ζωή
αλύπητα χτυπούσε.

Γεμάτος όμως με χαρά
με τα φτερά τα δανεικά
είπα να δω πιο κάτω
κι όπως έσκυψα πιο εκεί
είδα πως από την αρχή
βρισκόμουνα στον πάτο.

Πέρασα χρόνια σιωπηλά
έφτασα τόσο χαμηλά
που φίλησα το χώμα
κι όμως με πότισαν χολή
κι ας με τα γόνατα στη γη
παρακαλούσα ακόμα!

Με χτύπησε τόσο πολύ
που απ’ τη μία μου πληγή
έσταξε αίμα κάτω
τα μάτια τότε σήκωσα
κ’ έδειξα στον ουρανό
ένα πουλί φευγάτο.

Κι ακλουθώντας την γραμμή
απ’ του πουλιού την αφορμή
ξέφυγα απ΄τα ίδια.
-Ζηλέψτε τώρα, φώναξα,
τους έβλεπα κι από ψηλά
τα τόσα μου στολίδια!

[U]Κάπου στην Γερμανία το ’89 [/U]

ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ Γεωργίου ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ
ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ "ΔΕΝ ΑΓΟΡΑΖΕΤΑΙ Η ΨΥΧΗ" Copyright® 2008

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-07-2010