Το παραμύθι της Sehrazat

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Το παραμύθι της Sehrazat</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Το παραμύθι της Sehrazat</b><p>Δημιουργός: jenny<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Tο παραμύθι της Sehrazat<br />
                         ΕΥΓΕΝΙΑ ΗΛΙΟΠΟΥΛΟΥ<br />
  Το ατύχημα μου με καθήλωσε για εβδομάδες στο σπίτι και αναγκαστικά μπροστά  στην τηλεόραση και στον υπολογιστή μου. Το Μουντιάλ  κάλυψε πολλές ώρες πλήξης και χαλάρωσης .Η οθόνη  άναψε για πολλές φορές, άσχετα από το πολύ ενοχλητικό ήχο των  βουβουζέλων, και η ανταμοιβή μου ήτα τα θεαματικά γκολ .<br />
   Αυτό που δεν θα ξεχάσω από αυτή την περίοδο μερικής μου αναπηρίας είναι το Χίλιες και μία νύχτες ,το ωραίο παραμύθι του Ονούρ (Halit Ergenc)και της Σεχεραζαντ (Berguzar Korel) .Μιας σύγχρονης γυναίκας που προσπαθούσε να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες και να μεγαλώσει το παιδί της  στα πλαίσια της, συντηρητικής και καθηλωμένης στην παράδοση , τούρκικης κοινωνίας. Στο σίριαλ παίζουν πολλοί και αξιόλογοι ηθοποιοί, που πλάθουν  δυνατούς χαρακτήρες μαγεύοντας με ,με καλές και αξιόλογες  ερμηνείες. Κάθε ημέρα περίμενα με αγωνία τους αγαπημένους μου ήρωες και να ζήσω ,μαζί τους, τα δεινά και τα καλά, μίας πολύ υποσχόμενης ιστορίας αγάπης και μίσους. Η συνταγή της σαπουνόπερας ήταν καλή και εγώ παρασύρθηκα όπως το έκανε και μισή Ελλάδα. Μετά από μερικές εβδομάδες μου έγινε συνήθεια και σιγά σιγά οι οικογένειες του σίριαλ μπήκανε στην καθημερινότητα μου. Μιλούσα με την Μπενού,(Ceyda Duvenci) παρατηρούσα διακριτικά τις συναισθηματικέ εναλλαγές του Κερέμ (Tardu Flordun)και θαύμαζα την σταθερότητα της αγάπης του Ονούρ. Η πλοκή του έργου ήταν συναρπαστική και κάθε φορά διάφορα εμπόδια έκαναν αδύνατη την συνεύρεση των δύο ερωτευμένων. Ξεχώρισα την φυσιολογική αντίδραση της μάνας ,μέλλουσας πεθεράς Περιντέ που πίστευε ότι δεν υπάρχει καμία γυναίκα άξια του γιού της. Εξαιρετικός ο Μπουρχάν (Metin Cekmez), ο pater familias που μου θύμισε  πολύ τον πατέρα μου όχι μόνο για την υπερπροστασία απέναντι στην οικογένεια αλλά για την υπομονή και την στωικότητα του απέναντι στις δυσκολίες της καθημερινότητας. Η δε γυναίκα του Nadide (Tomris Incer)πιστεύω ότι πρόσφερε την καλύτερη εικόνα με χαρακτηριστικά που τιμάνε την αυτοθυσία και την αυταπάρνηση μεσογειακής μητέρας .Ο πιο δύσκολος ρόλος ανέδειξε τον πολύ καλό ηθοποιό ,κατά την δική μου εκτίμηση ,τον Κερέμ που άλλαξε ,με την απεριόριστη  υποκριτική ικανότητα του, πολλές φορές την ψυχική διάθεση του .Διάβασα  ότι ο Tardu Flordun βραβεύτηκε για την ερμηνεία του στο ρόλο του Άμλετ. Μπήκα στο Ιντερνέτ και είδα όλο το σίριαλ (πάνω από 90 επεισόδια) και μόνο μετά ησύχασα.<br />
    Μετά από λίγες ημέρες αναρωτήθηκα τι ήταν αυτό που με έκανε να τω ξεχωρίσω ,στην πληθώρα των σίριαλ  της ελληνικής τηλεόρασης. Για τι ένα τούρκικο σίριαλ κέρδισε τις καρδιές των ελλήνων; Για τι άρεσε περισσότερα από ένα αμερικάνικο σίριαλ; Πόσο ποιο οικείο είναι για μας; αυτό που γίνεται σήμερα στην γείτονα χώρα ; Η Ελλάδα σέβεται ακόμα  την ενωμένη οικογένεια  .Έχουμε ζήσει τέτοιες καταστάσεις με γλυκές συνάμα υποχρεωτικές οικογενειακές συνευρέσεις στο τραπέζι.Οι ηθικές αξίες που προβάλλονται σε αυτό το σίριαλ έχουνε μεγάλη  σημασία για μας.<br />
     Δηλαδή πως εγώ ,που έχω λογική και αναλυτικό μυαλό, την πάτησα έτσι; Όμορφοι οι ηθοποιοί, συναρπαστικοί χαρακτήρες, καλές οι ερμηνείες αλλά παραμένει μία σαπουνόπερα με γλυκανάλατη μουσική . Σίγουρα αυτό που με έκανε να το παρακολουθήσω με τόση επιμονή ήταν ότι δεν είχα κάτι άλλο να κάνω αφού δεν μπορούσα να περπατήσω για εβδομάδες. Αλλά συνέβαλαν και άλλα στοιχεία όπως: <br />
•	η τούρκικη γλώσσα  που μου είναι οικία αφού οι ρίζες μου κρατάνε από  Μικρά Ασία .Πολλές φορές αναγνώριζα λέξεις του  πατέρα μου όταν ήθελε να πει κάτι στην μαμά, χωρίς  να τον καταλάβουμε. <br />
•	Η σωστή επιλογή των ηθοποιών όσο και μικρό ρόλο να έπαιζαν. Όμορφοι και ικανοί και οι γυναίκες ήταν μία πιο καλή από την άλλη <br />
•	Η ένταση  και η αγνότητα της αγάπης  και το πάθος φαίνονταν  με λόγια και ματιές κάνοντας περιττές τις σκηνές σεξ που θα κυριαρχούσαν αν ήταν  αμερικάνικο σίριαλ<br />
•	Η αξία της παράδοσης και η ιερή προσήλωση απέναντι στην αξία της οικογένειας. Δεν πουλιέται ένα παιδί και ούτε θα το αντικαταστήσεις  με πεζούς και ποταπούς τραπεζικούς λογαριασμούς  <br />
•	 Ο απόλυτος σεβασμός στην μητρότητα και την ανάλυση ευθηνών  στην γέννηση ενός παιδιού. Σε αυτά τα πλαίσια η βρωμιά εξαφανίζεται και δεν μπορείς να μην  συγχωρέσεις την μέγιστη θυσία που κάνει μία γυναίκα. <br />
•	Η ζωή είναι δύσκολη και σε καλεί να δώσεις καθημερινή μάχη. Το κάθε λάθος που κάνουν οι ήρωες τελικά τους δυναμώνει και συνεχίζουν τον αγώνα ζωής.<br />
•	Το ποτέ ξανά που επαναλαμβάνεται κάθε δύο και πέντε στις ταραγμένες σχέσεις τους αναιρείται όταν έρχονται αντιμέτωποι με την αιώνια αγάπη <br />
Τελικά ό κυρίως λόγος που μου άρεσε  αυτό το σίριαλ ήταν ότι όλοι στην στενότητα και την ασχήμια της καθημερινότητας θέλουμε το παραμύθι μας.<br />
<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-07-2010</td><td valign=top></td></table><br />