Αναγέννηση

Δημιουργός: Ιππαρχος, Δημήτρης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ευφράνθηκε στο αντίκρυσμά μου το όρος
σαν μάνα στοργική μ’ αγκάλιασε σφικτά
διάπλατα ανοίγωντας το δασωμένο κόρφο
ρίγανη μοσχομυρίσε και χαμομήλι
και τσάι καθώς το λένε του βουνού
άβολα νιώθωντας εγώ στην τόση αγάπη.
Ψηλά ξεκρέμασε τον ήλιο πριν την ώρα
που αιώνες τώρα τού είχε διαταχτεί
για δικαίους και αδίκους να ανατείλει ,
όμως να τώρα που έφεγγε μόνο για μένα
αφήνοντας με να απορώ πού άραγε ανήκω.
Ζάρωσα γρήγορα σε σπιθαμή σκιάς
-ήταν το ερώτημα βαρύ, αβάσταχτο στη σκέψη
κι ήθελα πιο πολύ κι απ’ όνειρο ζωής να το αναβάλλω-
άνοιξε σπήλαιο σκοτεινό διαβάζοντας το νου μου
κάτω απ’ τα πόδια μου εντός του κλείνοντας με
ώστε την Άνοιξη ξανά σαν σπόρος να φυτρώσω
χλωρός σαν όλα τα γεννήματα της γης
γυμνός, ευάλωτος στους πειρασμούς του Απρίλη
ωστόσο άτρωτος στο φως, τυφλός ακόμα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-08-2010