Για εκείνον πολεμάς

Δημιουργός: poetryf

. . .

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη δωδεκάχορδη σου άρπα ν’ ακουμπήσεις
στο φεγγαρόφωτο και στ’ αναμμένα τ’ άστρα
‘ κει που φυλάνε οι μάγισσες ό, τι αφήσεις
‘δω που η αγάπη τραγουδά σα ξελογιάστρα,
θαμμένα ξόρκια που μαγάρισε η μνήμη
σε μια καρδιά που ήταν για πάντοτε αγρίμι.

Τη μελωδία που μου έμαθες, θυμήσου
ψιθυριστά κι ίσως αθόρυβα να πούμε
Δίπλα απ’ την πύλη της αιώνιας Παραδείσου
λέξη με λέξη, χέρι – χέρι να πιαστούμε.
Σκίσε τη νύχτα, μαύρο δάσος να προβάλει
να αγαπηθούμε όπως εμείς, ποτέ σαν άλλοι.

Κι αν δεις τον άγγελο που πάλλει τις χορδές της
λευκό κι ακίνητο , μην πεις μαρμαρωμένο
ξέρεις κι αν έκρυψε τα βέλη ο ασβέστης
τον τοξευτή να μην το λες ποτέ χαμένο.
Δεν είναι άνθρωπος , δε μοιάζει με εμάς
μα από μέσα μου για εκείνον πολεμάς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2010