O Λαβυρινθος της υπαρξης

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μεγαλη ανηφορα , γολγοθας,

η θυελλα και ο πονος

ερχονται παντοτε , στην ωρα.



Ενυπνιο εφιαλτικο ,

τα βλεφαρα ανοιγοκλεινω,

δεν μπορω ακομη ,

να ξυπνησω, ουτε να τ' αποδεχτω.


Καραβι σε επινειο ξενο.

Κητος ξεβρασμενο στην ακτη,

απ' το κοπαδι αποκομμενο.


Οτι εισαι κουβαλας,

για τουτο , και δεν μπορεις,

να λυτρωθεις.

Μα απο τι ;

Απο το οδυνηρο εγω σου ;


Στον εικοστο αιωνα ξημερωθηκα,

ανοιξα το παραθυρο

κ' ημουν παλι εγω.

Πως εφτασα μεχρι εδω ,

μεσα απ' τους αιωνες ;

Και πισω απο την σαρκα,

ειμαι, παντα εγω, κυριολεκτω.


Σε αλλους ρολους

και σταθμους,

σ' αλλα ταξιδια του μυαλου.

Μα ο πυρηνας μου,

παντα ιδιος, ποσο οδυνηρα αργει,

να εξελιχθει !


Η οδυνη και οι μπορες,

δεν με δαμαζουν,

πανω σε φραχτες αγκυλωτους,

με εκτινασσουν και παλι γρηγορα,

αναπηδω και επιστρεφω,

στα μορια του πρωτογονου εαυτου.


Οσες φορες να γεννηθω

και να πεθανω,

το ανωτερο εγω ,

ποτε δεν φτανω.


Και πισω απο του χρονου

την αυλαια στεκομαι

και κρυβομαι ... παντα εγω.



Τα λαθη σκαλοπατια φωτισμενα,

πιο ευκολα , τα βηματα τα πρωτερα ,

ν ' ακολουθω.


Κ' οι διεξοδοι απ' τον

λαβυρινθο της υπαρξης,

τον σκοτεινο,

μοιαζουν ουτοπια,

μια χιμαιρα φαντασιονομαι και ζω.


Κι ο δευτερος παραδεισος,

εξακριβωμενο , απο χερι ,παλι ειναι χαμενος,

ξανα το μηλο θα το κοψω,

με βλεμμα ντροπιασμενο, παλι θα ηττηθω.


Αυτα τα χρωματα μου δωθηκαν

----- που ειναι η δικη μου επιλογη ;------

μ' αυτα και 'γω ζωγραφισα το πεπρωμενο,

τον δρομο για να πορευτω.


Γιατι τον λογο παντα μου ζητας ;

Για τους πολλους , το παιχνιδι της ζωης,

ειναι προκαθορισμενο και ισως,

καπου αλλου προκαταβολικα σκιαγραφημενο.


Εγω, φαντασιονομαι, πορευομαι και ζω,

μεχρι την εξοδο να εντοπισω

και παλι αργα και οδυνηρα,

θα ξαναγεννηθω, μεχρι τα μορια του

πρωτογονου εαυτου, να προσπερασω,

να υπερκερασω.



Αδυναμος και τυφλος,

την πρωτη , αρχεγονη ουσια,

πεπλο σκοτεινο,

πως να αποτιναξω ;



Στα υψη τα πνευματικα να αναδυθω,

σαρκα , αδυναμη και ποθητη,

μια για παντα,

μπροστα στο καλλος και

στα σοφα τα ΄΄ θελω΄΄ της ψυχης ,

να σε υποταξω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 12-08-2010