Απολογία

Δημιουργός: lupa7

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια στιγμή ήταν που,
με την πότε ζωηρή,
πότε οργισμένη της σπίθα
πάντα έκαιγε τις πιο πυκνές σελίδες.
Αυτές του βιβλίου
που δεν θα διάβαζε ποτέ κανείς.

Μια σελίδα,
βαμμένη στο αίμα του ονείρου,το μελάνι,
πάντα έκοβε σα λεπίδα το υφάδι απ΄το αύριο.

Γιατί ήταν μια σελίδα του βιβλίου που,
δεν θα διάβαζε ποτέ κανείς.
Γιατί ήταν το αίμα του ονείρου που έχυσα εγώ,
με κίνδυνο να αφήσω τη ψυχή
γεμάτη με...αλήθεια.

Θα κρατήσω τα ρέστα.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-08-2010