Ζηλεύω

Δημιουργός: Γιώργος_Κ, Γιώργος Σ. Κόκκινος

...αρχικά σχεδίαζα να μην το δημοσιεύσω, αλλά κάτι με παρακίνησε να το κάνω τελικά...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όλα μου φαίνονται τόσο μικρά,
ασήμαντα για να τους δώσω σημασία,
και σαν έρχεται η νύχτα, πώς ζηλεύω!
Ζηλεύω πολύ καρδιά μου...

Και θέλω να σκοτώσω,
δεν ξέρω πως, ούτε γιατί,
ίσως να θέλω την συνείδησή μου να τελειώσω,
να καταστρέψω το μικρό μου παρελθόν,
για να βαδίσω μαζί σου...

Εσύ εκεί που με διαβάζεις πιστά,
αναρωτιέσαι αν ζω την ζωή μου,
όπως ίσως τη ζείς εσύ?
Ζηλεύω ψυχή μου,
και νιώθω αδύναμος να αντιδράσω,
ούτε χαστούκι στο πρόσωπό μου δεν αντηχεί...

Ο εφιάλτης που δεν τελείωσε ποτέ,
απόψε με κάνει να σκεφτώ το κορμί σου,
και ζηλεύω, ζηλεύω κάθε του κίνηση,
σαν έρχεται η νύχτα πενθώ,
και στάλες πέφτουν απ'τα κουρασμένα μάτια,
τί να'ναι άραγε το φάρμακο της υπομονής?

Πόσα χρόνια ακόμα καρδιά μου, πόσα άραγε?
Έχω μαζέψει πολλά δάκρυα για σένα,
δεν σε γνωρίζω ακόμα, αλλά σε ποθώ,
και τη ζωή μου ας έδινα στο Χάρο,
για μια ματιά σου, δυο ποτήρια απ'τα φιλιά σου,
σαν ένα βάλσαμο, σαν ένα φάρμακο να πιώ,
να μην ζηλεύω πια την αγκαλιά σου...

Σε ζηλεύω ζωή μου,
κι είναι το πιο μικρό μου πράγμα που κρατώ,
λίγο κουράγιο να αντέξει η ψυχή μου,
λίγο πρωτού σαν αρρωστημένος τρελαθώ,
γυρέψω όνειρα να γράψω στο μυαλό μου...

Κι εσύ εκεί που με διαβάζεις πιστά,
αναρωτιέσαι αν ζω την ζωή μου,
όπως ίσως την έζησες εσύ?
Σε ζηλεύω πολύ ψυχή μου,
κι αν λάθος έκανα, συγγνώμη σου ζητώ...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-07-2005