Προτροπη για ανυπανδρες

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μου ειπε η νεραιδα , η νονα ,

στη λιμνη με την λασπη ,

εκει βριθει απο πριγκιπες ,

εκει ! Θα βγαλεις ακρη .

Αδραξε την αποχη σου ---αλλοι αδραχνουν προικα---

διαλεξε τον παχυτερο ,

εκει , να δεις τη γλυκα .


Να ενας καταπρασινος ! Μεγαλος με μαγουλες ,

που κρωζει ωραια , δυνατα ,

στης λιμνης τις πετρουλες .


Στα βατραχισια ματια του γνωρισα την αγαπη ,

και ξυπνησαν οι ποθοι μου

οπως ξυπνα το σταχυ .


Αχ ! Βατραχε , με τρελανε η πρασινη θωρια σου ,

τα μακρια τα ποδια σου

και τα κρωξιματα σου .


Αλλο πια δεν το μπορω , θα 'ρθω να σε φιλησω ,

και απαιτω τον πριγκιπα ,

ξαφνου να αντικρυσω !


Μ' αν παραμεινεις βατραχος , στο λεω απο τωρα !

Σ' αλλη λιμνη θα βρεθω , τωρα , που εχω παρει φορα .


Το θαυμα που μας ενωσε ,

τελειωσε σε ενα βραδυ

κι ο πριγκιπας μου ,

γυρισε στης λιμνης την αγκαλη .


Εκει περνα τον χρονο του ,

με αλλους ευγενεις (βατραχοι πριγκιπικης καστας)

και εγω , εχω ρεψει απ' τον καυμο ,

υπηρξα αφελης .


Λεω να αφησω πισω μου,

παλιες ,κακιες συνηθειες

και ανθρωπο αναζητω ,

χωρις ... τα παραμυθια .


Μα που να βρω τον ανθρωπο ;

Γιναν ολοι ... βατραχανθρωποι

κι' εγω στον βουρκο , δεν μπορω ,

...φοβαμαι την αποχη .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2010