Mια νύχτα σαν κι αυτή

Δημιουργός: morrissey

4

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν με γνωρίζουν σαν με δουν οι φίλοι τώρα πια.
-Φαίνεται άλλαξε πολύ η όψη κι η ψυχή μου-,
Να πίνω το αίμα του Χριστού, στα φτηνοκαπηλειά,
Μήπως μετά τη σταύρωση, φανεί η ανάστασή μου.

Όμως δε θα ‘θελα ούτε εγώ κοντά μου να σταθούν.
Να μου χτυπήσουν φιλικά την πλάτη με συμπόνια.
Καθώς οι άνεμοι δριμείς επάνω μου φυσούν,
Απ’ της ανήλεης μοίρας μου, τα στυγερά πνευμόνια.

Άλλωστε δε θα άντεχα στη ζάλη του ποτού,
Να ξεχειλίσει ο ποταμός που κρύβω στην ματιά μου.
Γιατί φοβάμαι στο άκουσμα κάποιου αναστεναγμού,
Πως το όνομά σου θα σταθεί, στα χείλη τα καυτά μου.

Και πιο πολύ θα πικραθώ, αν κάποιος τους μου πει,
Πως τόσα χρόνια πέρασαν, δίχως να σε αντικρίσω.
Και θα αισθανθώ απέραντη εντός μου την ντροπή,
-Που σ’ έχασα- και γι’ άλλη μια φορά θα με μισήσω.

Και όταν στο σπίτι θα γυρνώ, μονάχος και σκυφτός,
Θα σκέφτομαι, την πόρτα μου καθώς διπλοκλειδώσω,
Πως θα ‘ ναι ο χειρότερος και πιο σκληρός μου εχθρός,
Απέναντί μου, θέλοντας ξανά να τον σκοτώσω.

Γι’ αυτό και τόσο άλλαξα σε όψη και ψυχή.
Για να μην χρειαστεί ποτέ για σένα να μιλήσω.
Μου φτάνει που έναν Αύγουστο, μια νύχτα σαν κι αυτή,
Στην άμμο ξάπλωνες γυμνή, μέσα σου για να ζήσω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-08-2010