Το πνευμα καποιων

Δημιουργός: curious

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Διαβασα Σικελιανο και εφριξα ,

απελπιστηκα , με μενα ,

πως χερι βλασφημο και νους μικρος ,

επιθυμει , να συναγωνιστει τα περασμενα


Αρνειται το χαρτι , να υποκυψει

κι ' η πενα αντιστεκεται σκληρη .

Χιλιες φορες , οι λεξεις ξενες ,ορφανες

παρα σε χερια βεβηλα και βρωμισμενα.


Το ατοφιο , πρωτα το ξεχωριζεις απο ενστικτο

και γλυκα το κλεινεις στις αισθησεις .

Υστερα , η λογικη παιρνει την σκυταλη ,

μυριζει , οσφριζεται , αδημονει ,

στην νυχτα , σαν τσακαλι .


Κοιτα ! Ειναι ενα ακοπο διαμαντι ,

κι οποιοι μπορουν , να διακρινουν αυτη την λαμψη ,

θαμπωνονται και τυφλωνονται , μαζι .

Απ' τον καρπο ,τον ακοπο , αιωνια ,

του μεγαλου ποιητη.


Μα , οι μεγαλοι ποιητες ,

σε ταφους ειναι κρυμμενοι

και εκει ηρεμα πια ,

ζουν γαληνεμενοι .


Κι απ' το καλαθι των καρπων ,

που φιλοδωρησαν στην οικουμενη ,

σκορπουν ακομα ευωδιες και βαλσαμο ,

στο στομα και στις ψυχες .


Κ' αν τους σπορους της ποιησης ,

δεν μπορεις , δεν δυνασαι ,

μικρε προσκυνητη ,να τους φυτεψεις

---περα απ' τη δυναμη της θελησης---

μπορεις παντα , να τους μοιραστεις .

κι' ολους στο πνευμα ,τους πεινασμενους ,

να φιλεψεις !

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2010