μοιάζει ετούτη η φωνή σαν συλημένος τάφος

Δημιουργός: giannis0911, X.Ι

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]τα χείλη που φιλήθηκαν
και δυό ζωές ενώσαν
τώρα που λησμονήθηκαν
μάρμαρα γίνανε , πετρώσαν

αγάλματα αμίλητα
παράπονο το βλέμμα
χείλια κυρτά κι αφίλητα
με παγωμένο αίμα

τα χάδια μας τ’ ανείπωτα
κι οι όμορφες πτυχές
σκάβουνε στη καρδιά πληγές
σκαλίζουν αγωνίες

και κείνη η αγάπη μας
που άγγιζε τα άστρα
πέφτει , ματώνει το κορμί
στου χωρισμού τ’ αγκάθια

μέσα στους δρόμους τριγυρνά
στάζοντας μία θλίψη
σε σκέψεις και παραπατά
σε αγκαλιές που έχουν λείψει

σ’ έρωτες που ταξίδεψαν
σε θέλγητρα μοιραία
και μέσα μας παγίδεψαν
σαν έπεσε η αυλαία

κάθομαι και μονολογώ
σε σκέφτομαι και κλαίω
τα δάκρυα και τα σ’ αγαπώ
που έφταιξες , που φταίω

όλα μου γύρω μια θηλιά
μια ακονισμένη αγχόνη
κόβει στα δυό την αγκαλιά
η μοναξιά με ζώνει

μοιάζει ετούτη η φωνή
σαν συλημένος τάφος
και του έρωτα μας η στροφή
βουτιά σ’ αβυσσαλέο βάθος [/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-08-2010