Χωρις τιτλο

Δημιουργός: curious

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Παλι , μου γλιστρησε ο βραχος ,

στον γκρεμο , στην κατηφορα

και ο Σισυφος μειδιασε ειρωνικα ,

στην ιδια ανηφορα ειχε καποτε ,

κοπιασει .


Σκληρη η ανηφορα , αδυσωπητη η κατηφορα .


Εσκυψα στην πηγη , να πιω νερο,

Μα , η βροχη δεν ηρθε

και εμεινε η πηγη , κενη ,

να ''χασκει'' , σαν στομα αδειο .

ανοιχτο , ξερο .


Ηρθε κι ο κουκος , ομορφος και χαρωπος ,

μα παρεμεινε χειμωνας .


Παλι , σε δαγκωσε βατραχε ο σκορπιος
.
και πνιγηκατε κι οι δυο !

Την φυση του ,πως να νικησει ;

Σε πυρηνα μαυρο , για παντα αποτυπωμενη ,

στον αιωνα .


Το ποντικακι γκριζο και χαζουλι ,

πιαστηκε στην φακα ,

για το τυρακι , το μικρουλι .


Παλι , διαλεξε την ομορφη Αφροδιτη ,

ο ωραιος Παρης .

Και τωρα ,το μηλο της εριδας,

ξεκινησε τον πολεμο .

Την Τροια , παλι η ανθρωποτητα ,

την χανει .


Σου εταξαν παραδεισο κι' εσυ αντικρυσες την αβυσσο !

Αμυαλε , την ψυχη σου για παντα ,

θα την χασεις .

Ανοητο μυαλο , οταν σε τριγυρνουσαν τοσοι εχθροι,

εσυ , που την ειχες ξεχασμενη ,την μικρη σου λογικη ;


Black-out , στον σκληρο σου δισκο

και η επαναφορα αδυνατη.

Ανυποτη συμφορα , καταστροφη .


Ανοητη , μικρη '' σκουφιτσα'' ,

παλι , σε γελασε , ο μοχθηρος , ο λυκος,

με την ''μεγαλη την κοιλια'' ,την βρωμισμενη ,

απο τα '' σφαγιασμενα αρνια ''.


Κι εσυ , ακομη πιο χαζος ,

γεμισε με πτηνα ο ουρανος,

κι εσβησε το φως.

Αντι , για ρεβυθια ,αφηνες στο δρομο της μαυρης σου ζωης , ψωμι .

Κουτε μου ,κοντορεβυθουλη , κι' εχασες την ελπιδα ,

τον δρομο της επιστροφης ,καποιας ισως ... μικρης .

χαρουμενης ζωης .


Μονο . το τριτο γουρουνακι φανηκε προνοητικο ,

και ευτυχως , δεν εζησε ποτε ,στην ''Αγρια φαρμα των ζωων '',

καποιων , αλλων '' τετραποδων γουρουνιων '',

ουτε στο ετος του ' 84 , σε τουτο τον αιωνα .


''Αμυνεσθαι περι πατρις '' , μα αν δεν ειστε ''οπλισμενοι ''

η νικη ... ειναι σιγουρα χαμενη .


Εζησες τοσα παραμυθια και ιστοριες αληθειας ,

που μπερδεψες το διδαγμα ,το ηθικο .

Το δανεικο και αθλιο κουβαρι ,

πως θελεις και απαιτεις ; Τον Θησεα απο τον λαβυρινθο να βγαλλει ;

Εσυ , δεν εισαι η Αριαδνη κι' εδωσες το λαθος νημα,

κι' οχι το σωστο ,τι κριμα ! Παλι δειπνησε ο ''πονηρος ''.


Ουτε τωρα ,προλαβες στην κολυμπηθρα του Σιλωαμ,

πρωτος, να ξεγλιστρησεις ,μες απ' το πληθος το απελπισμενο

και θλιβερο . Κι ' ετσι τωρα θεραπευτηκε αλλος!

Κι 'οχι , ο δικος σου εαυτος .


Πολλοι εφτασαν στην πηγη ,εξαντλημενοι

και νερο δεν ηπιαν .

Μα παρηγορησου ,ουτε ο Μωυσης,ο εκλεκτος απ' του θεου το χερι,

εγινε δεκτος στην ''ιερη την πολη '',

απο μακρια την κοιταξε , κι' αυτος .


Μα απ ' τα χερια του θεου ειναι χρισμενος ,

για παντα εκλεκτος κι' αγαπημενος .

Προορισμενος για την ''Ουρανια Ιερουσαλημ ''.

Γι' ''Αυτην'' αλλωστε ,προετοιμαζονται ολοι!

Εχθροι η φιλοι ; Μοχθηροι πολιορκητες στον Αρμαγεδωνα,
.
η πιστοι υπηκοοι και υπερασπιστες ;


Η '' πραξη '', ο'' καρπος'', το στρατοπεδο που θα διαλεξεις.

θα το αποδειξει, εσυ θα επιλεξεις!
.
Με μετρο την συνειδηση, στην απληστια η στον ''ευγενικο αγωνα'',

θα προστρεξεις .


Μα εγω, εσενα διαλεξα Σαμψων...θελω τη δυναμη σου.

Στα τυφλωμενα ματια σου ,σβησμενη η οραση σου

και στα ''κομμενα'' πανω σου μαλλια,τ' ''αδυναμα'',

χλευασαν οι εχθροι σου !



Μα , ο θεος σ' αγαπησε πολυ ,

και η πιστη σου, θεωρατη, επεστρεψε ,θριαμβευσε στην ψυχη.



Κι' εκει, τα χερια , τα αδυναμα,εστω και με κομμενα τα μαλλια,

της αλλοτινης σου δυναμης ,ξεριζωμενα ,ξαναγιναν δυνατα.

Κλειδωσαν οι απανθρωπες αλυσιδες της σκλαβιας, σαν '' χρυσα κλειδια''

πανω στις κολωνες της φυλακης και μεταξυ αλλοφυλων εχασες την ζωη σου.

Και κερδισες πισω την ψυχη .


Και μαζι σου παρασυρθηκαν ,στον ολεθρο και εξοντωθηκαν,

προσαναμμα , μεσα στον βεβηλο ναο, ολοι σου ,οι εχθροι.


Εκει που υπαρχει αδυναμια, η δυναμη μου αποκαλυπτεται,
.
τελεια.Ψιθυρισε ο Ενας, ο Αγιος,ο Μοναδικος.

Και ο Παυλος , αγιος-αγιασμενος πια,

εσκυψε ταπεινα,λιγο πριν ,το ρυπαρο σπαθι,

την κεφαλη του παρει .


Οποιος ,εναν απο τουτους ,τους μικρους,

σκανδαλιζει, λεει ο Χριστος, εμενα σκανδαλιζει

και ''αξια'' πληρωμη ,της πραξης του θα παρει,

οταν κριθει , πως εφτασε ο καιρος


Και αυτο δεν ειναι τιμωρια ,

ειναι μαθημα ζωης,

οποιος πονο σπειρει ,πονο θα θερισει.

Νομος θεικος , βροντοφωναζει στους ανθρωπους ,

εντρομη , η ιστορια .



Δεν εχει σημασια, ο χωρος και ο χρονος ,

σημασια εχει ο ''καρπος'', η πραξη ειναι ουσια .


Γιατι , ο ποιμενας , ο καλος ,

το προβατο που αποκοπηκε απ' το κοπαδι ,

μια μερα με συμπονοια ,θα 'ρθει,

ν ' αναζητησει .


Γιατι σε αποτασσομαι σατανα

και ισως ,μια μερα ο θεος

με διεκδικησει ,

Εγω ,αδυναμος ,δειλος ,μα εκεινος που,
. .
με την αγια του δυναμη ερχεται,

εσενα και τον στρατο σου, τον μιαρο ,

θ' εξοντωσει και θα νικησει .

Ανεμος Ιερος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2010