Βιδωμένος

Δημιουργός: Μολυβένιος Στρατιώτης, Δημήτρης Χρ. Κεσανλής

Ένα μικρό διάλειμμα και συνεχίζουμε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάτια άδεια, άδεια απ' το χρόνο
άδεια κι απ΄τη σιωπή
στιγμές που μείναν στα σκοτάδια
βαθιά κρυμμένες,κλεισμένες σε κελί
βραδιές αιώνια παγωμένες
κι ο Ήλιος έχει ξεχαστεί.


Η ζωή μου είναι άδεια
κι η ψυχή μου μοναχή
σα να μου έχουν κάνει μάγια
σα να μ΄έχουν καταραστεί.
Είμαι βιδωμένος στη Γη,
είμαι βιδωμένος στη Γη.

Είναι λίγες οι στιγμές που μου μένουν
και καποιος γελάει σαν τρελλός
αναμνήσεις μιας ζωής που φεύγουν
δίπλα στέκει ο Θάνατος,γλυκός Θεός
άλλη μια φορά καταλαβαίνω
πως γεννήθηκα νεκρός

Η ζωή μου είναι άδεια
κι η ψυχή μου μοναχή
σα να μου έχουν κάνει μάγια
σα να μ΄έχουν καταραστεί.
Είμαι βιδωμένος στη Γη,
είμαι βιδωμένος στη Γη.


Νεκρική σιγή,παντοτινή
καθώς περπατώ τη νύχτα αυτή
εχθρός μου έχεις γίνει τώρα κι εσύ
η όψη σου πιστόλι που με απειλεί
η μέρα της κρίσης ίσως να 'ναι αυτή
για ΄μένα όμως είναι μια γιορτή

Η ζωή μου είναι άδεια
κι η ψυχή μου μοναχή
σα να μου έχουν κάνει μάγια
σα να μ΄έχουν καταραστεί.
Είμαι βιδωμένος στη Γη,
είμαι βιδωμένος στη Γη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-08-2010