Οι θησαυροι των αλλων

Δημιουργός: curious

A happy vicar I might have been two hundred years ago,to preach upon eternal doom and watch my walnuts grow .E.B.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την ομορφια των αλλων και το καλλος στο παραστημα ,

ποτε δεν εποφθαλμιουσα , τα θαυμαζα μυστικα

κι υστερα , προσπερνουσα .



Το πνευμα ομως , την ανδρεια , ειναι οι θησαυροι

και τα μαλαματα των αλλων , που παντοτε φθονουσα .

Αυτα , ποτε δεν τα προσπερασα .

Με βλεμμα τοξοβολου , κυνηγου , τιτανα σκοτεινου ,

παντα τα κρυφοθωρουσα .



Πως , το αληθινα ωραιο , ειναι μοναδικο ,

απεριττο , λιτο και καιριο χτυπημα στην καρδια

--- σαιτια αλαθευτη , απ' την φαρετρα ---

καταφερει στην πανοπλια , των μικρων και φθονερων .



Εκεινους τους ανθους , τους αρωματικους ,

της γνωσης και του πνευματος , μα και της ανδρειας ,

που θωρακιζουν τις ψυχες και γιατρευουν τις πληγες ,

κι ολες τις αμυχες απ' των μικρων και φθονερων ,

τα στυμφαλια-νυχια .



Ασπιδα αραγιστη , αδιατρητη το θαρρος κι η αληθεια ,

ανθος των λιγων ,εκλεκτων , πηγη που ρεει αθανατο νερο ,

και απλοχερα προστρεχει στον ξενο , στον επαιτη , στον παρεια .



Τετοια κραματα και μιξεις , γης και ουρανου ,

τα ποθησα ... ειναι αληθεια , με ποθο φλογερο-κορμιου.

Στης μοιρας ομως τα μοιρασματα ,

αλλοι αποφασιζουν , αλλοι οριζουν κληρο

και μοιρασμα δινουν μυρο .



Μικρος και φθονερος λοιπον , τεμαχιο αναζητουσα ,

τις ριζες μου να ξεκουρασω και να δροσισω ,

σε χωμα πλουσιο , ζεστο , μεστο .


Μα , ο πλουτος μου ηταν μισερος και προσκαιρος ,

επι της γης , κι οχι σε βαθος ριζωμενος , ισχυρος ,

γι' αυτο και 'γω τον αποκυρηξα

και ολο προχωρουσα .


Ετσι , πορευομαι ρακενδυτος , σκευρος ,

χωρις του πνευματος την βακτηρια ,

το βαρος της φτωχιας μου , σφιχτα το κουβαλω ,

γιατι , τοσο σε πνευμα ,που 'μεινα λειψος ,

για βιος μου , το νογαω .



Κι ετσι μικρος και φθονερος πορευομαι ,

χωρις του πνευματος την βακτηρια ,

χωρις ανδρεια , καλυτερα νεκρος .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2010