Το γέλιο μου

Δημιουργός: ΑΧΩΝΕΥΤΟΣ, ΠΑΝΤΕΛΗΣ

2/5

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα χαμόγελο στου ποταμού
κυλά τη μαύρη κοίτη
από το στόμα του ουρανού
μου θύμισε κομήτη
τη νύχτα που φυγες
σαν όνειρο που έσβησε
κύλισε στου ποταμού
στου ποταμού,τη μαύρη κοίτη...

Μέσα στο βούρκο βούρκωσε
σταλιά σταλιά
σαν καπαρντίνα κούμπωσε
σιγά σιγά
θύμισε σταλακτίτη
τη νύχτα που φυγες
το δάκρυ που σβησε
τ όνειρο που βούρκωσε
που βούρκωσε,σταλιά-σταλιά...

Το φάγαν λέει τα βατράχια
το πήραν για πυγολαμπίδα
ίσως και να διαλύθηκε στα βράχια
σαν τη σβησμένη ηλιαχτίδα.

Ήταν το γέλιο μου
που πέσε χάμω
πες το χαμόγελο
παίξ' το στο πιάνο.
Ήταν το γέλιο μου
που γινε κλάμμα
πες το χαμόγελο
της λύπης τραύμα...

Πες το όπως θες,
όλα ήταν χθες...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-08-2010