Ένα φεγγάρι ορφανό

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη μια γεμάτη με θυμό, σπασμένα λόγια
ʼλλωτε πάλι στο κενό, χώρις ρολόγια
Τη μια γυμνή σαν το γυαλί, άσπρη σαν πέτρα
Κι από την άλλη πονηρή, τρελή ρουλέτα.

Σ' ένα δωμάτιο κλειστή, μισό αιώνα
Τα καλοκαίρια σκοτεινά σαν τον χειμώνα
Ούτε ουρανό ούτε βροχή, μόνο μια θλίψη
Ένα φεγγάρι ορφανό, ανθρώπων πλήξη.

Γυμνά τα πόδια σου σηκώνουν τη ζωή σου
Σ' άδεια δωμάτια μοιράζεις τη ψυχή σου
Μετά γυρεύεις δανεικά απ' τους αγγέλους
Μέχρι ν' αρχίσει ξαφνικά η αρχή του τέλους.

Στα δυο μοιράστηκες ξανά, μα είσαι μόνη
Και γίναν άξαφνα φριχτοί για σένα οι πόνοι
Τώρα γυρίζεις μες τους δρόμους σαν αέρας
Κι εγώ σαπίζω στο χλωμό το φως της μέρας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-07-2005