Αναπνοές μετρώ

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν πλοίο που η ρότα του σβήνεται απ΄ το κύμα
αγάπη μου λικνίζεσαι στις θάλασσες του νου
σε μέρη που τα όνειρα δεν έφτασαν στ’ αστέρια
γυμνές γωνιές που στοίχειωσαν το γιόμα τ’ ουρανού

Τα λόγια σου πια χάνονται μες στην ηχώ τ’ απείρου
το γέλιο μας σκορπίζεται στις στάλες της βροχής
το τελευταίο ηλιόγερμα στο βλέμμα σου βαπτίζω
να κλέψω όλα τα χρώματα μιας άτολμης ζωής

Ότι κι αν πω μην το ακούς για δεν αξίζει
είναι ο πόνος που με κάνει πια μικρό
κι έτσι στα μάτια μου το δάκρυ θα γυαλίζει
σαν μια σπονδή για το χαμένο μας καιρό…

Ήρθε ο καιρός να πληγωθώ
για της στιγμής τα πάθη
για τα μικρά σου σ’ αγαπώ
για τα μεγάλα λάθη
ήρθε η στιγμή να ξεχαστώ
μες στου μυαλού την δίνη
και να μετρώ αναπνοές
στον χρόνο που’ χει μείνει……..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-08-2010