Μικροί κύριοι μικρές ιστορίες (2/3)

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Μικροί κύριοι μικρές ιστορίες (2/3)</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Μικροί κύριοι μικρές ιστορίες (2/3)</b><p>Δημιουργός: grifith, <i>Παναγιώτης</i><p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Ο Φαραώ Ακένατον ο πέμπτος δεν έβρισκε ησυχία. Ξαπλωμένος καθώς ήταν δεν μπορούσε να το βγάλει από το μυαλό του. Πως ήταν δυνατόν να του είχε συμβεί αυτό. Ήταν ο Φαραώ... ο απόλυτος άρχοντας... ο Θεός επι γης...<br />
Άλλαξε πλευρό και έγειρε δεξιά.<br />
<br />
Για όλα έφταιγε αυτός ο ακατανόμαστος, αυτός ο καταραμένος αρχιερέας. Αυτός, που τόσα χρόνια παρίστανε τον έμπιστο. Μαζί αποφάσιζαν τους πολέμους, μαζί τους φόρους, μαζί τις δολοπλοκίες, μαζί τις γιορτές. Τον είχε στο παλάτι του και ζούσε σαν δεύτερος βασιλιάς.<br />
Άλλαξε πάλι πλευρό αλλά δεν τον βοήθησε σε τίποτα.<br />
<br />
Δεν του αρκούσαν όλα όσα του έδινε, ήθελε περισσότερα το φίδι. Ήθελε τον θρόνο. Τον θρόνο του Φαραώ!! Το μέγεθος της βλασφημίας έφερε ζάλη στον Ακένατον τον πέμπτο και για να την αποτινάξει άλλαξε πλευρό. Αντί όμως να φύγει η ζάλη έγινε θυμός.<br />
Το φίδι δεν είχε άλλο τρόπο να του πάρει τον θρόνο παρα συμμάχησε με τον μικρό αδερφό του και τον δολοφόνησαν. Δολοφόνησαν τον Φαραώ!!! Βλασφημία ύβρις έγκλημα! Το κεφάλι του έβραζε κι ένας κόμπος είχε καθήσει στο λαιμό του. Ακριβώς δηλαδή όπως όταν είχε πιει το δηλητήριο.<br />
Άλλαξε πλευρό ξανά. Και μετά ξανά και ξανά και ξανά αλλά τίποτα δεν μπορούσε να τον ηρεμήσει.<br />
<br />
Αν οι υπόλοιποι Θεοί είχαν λίγη τσίπα πάνω τους θα έπρεπε να εκδικηθούν την αδικία και να τον επανέφερουν στο δικαιωματικό του αξίωμά. Ή είσαι Θεός ανάμεσα στους ανθρώπους ή δεν είσαι τέλος πάντων!! Η ιδέα αυτή τον καθησύχαζε κάπως αλλά μέχρι οι Θεοί να αποφασίσουν να κάνουν το χρέος τους απέναντί του, αυτός δεν μπορούσε να βρει γαλήνη και καθόταν ζωντανός νεκρός στην σαρκοφάγο και σάπιζε. Ή μάλλον δεν σάπιζε μιας και οι ταριχευτές του είχαν κάνει εξαιρετικά καλή δουλειά. Σε κάθε περίπτωση πάντως 4000 χρόνια απραξίας μπορούν να τεντώσουν ακόμα και τα νεύρα ενός Φαραώ στα όριά τους. Άλλαξε πάλι πλευρό απογοητευμένος.<br />
<br />
Μήπως έπρεπε να το πάρει απόφαση;<br />
Αυτή η ιδέα του ήρθε για πρώτη φορά μέσα στις τόσες χιλιετίες εγκλεισμού.<br />
Μήπως έπρεπε να τα αφήσει όλα πίσω του, να αποδεχτεί οτι ήταν νεκρός, να σταματήσει να αλλάζει πλευρές επιτέλους και να κάτσει ανάσκελα σαν καλό πτώμα. Άλλαξε πλευρό για την δεκάκις χιλιοστή και τριακοσιοστή εικοστή πέμπτη φορά από τότε που έκλεισε η σαρκοφάγος και κάθισε να το σκεφτεί.<br />
<br />
Ναι δεν ήταν κακή ιδέα. Εξάλλου στην μετά θάνατον ζωή τον περίμεναν παλάτια πλούτη και μεγαλεία που δεν τα χωρούσε ο νούς. Θα είχε και πάλι υπηρέτες, στρατιώτες, γραφιάδες, αρχιτέκτονες, ιερείς. Καλά όχι ιερείς, δεν ήθελε να ξαναδει ιερείς. Και πάνω από όλα θα γνώριζε από κοντά τους Θεούς. Η ιδέα του άρεσε όλο και περισσότερο μέχρι που το αποφάσισε.<br />
"Αντίο κορόιδα" σκέφτηκε, γύρισε ανάσκελα και έκλεισε τα μάτια ακριβώς την στιγμή που η γη τραντάχτηκε και το κάλυμα της σαρκοφάγου πετάχτηκε στο πλάι.<br />
<br />
<br />
Η συνέχεια, το τέλος, η εξήγηση, η σύνδεση, η κάθαρση και τα λεφτά σας πίσω στο επόμενο και τελευταίο μέρος (αύριο) <br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-08-2010</td><td valign=top></td></table><br />