Ω δ ή

Δημιουργός: στίχος, Χριστίνα ( Μαβιά Ηχώ )

...οι " περίεργοι " ας προσπεράσουν... ΚΑΛΗΜΕΡΑ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα εφτά μου πέπλα πέσανε στο πάτωμα σεντόνι
Το φως, μου έσβησε ο Θεός, τα μάτια σου να δω
Κι απ' το κορμί ,που πάγωνε στης ερημιάς το χιόνι,
τριανταφυλλιές ανθίσανε κι είπα ξανά πως ζω

Οι πέτρες που σφραγίζανε το δρόμο να σε φτάσω
της άρνησής μου έγιναν ο χάρτινος σωρός
Και μπρος σου πια γονατιστή, το σώμα θα γιορτάσω
το σώμα σου στα χέρια μου σα χερουβείμ χορός

Θα τρέξεις, τάχα, να κρυφτείς, για να σε κυνηγήσει
περήφανη η Αμαζόνα σου, μεσ'στην υποταγή
Οι Έρωτες στοχεύουνε στο αύριο, πριν να σβήσει
Ιππέα κάποιου μου όνειρου, αληθινό να βγει

Ο γαλανός ο ίσκιος σου, ευχή μου κι αμαρτία,
θα στέψει το περίγραμμα του στόματος το αδρό
Γιρλάντα υγρή, πολύτιμη, παλιά σαν προφητεία
που αιώνια επαληθεύεται : πάθος, φωτιά, νερό

Μετράω τις αποστάσεις σου αργά, να μην τελειώσουν
και φύγει με τον άνεμο τ' αντρίκιο βογκητό
Διόνυσοι, Βάκχοι, Σάτυροι εδώ να με καρφώσουν
εδώ, κάτω απ΄το βάρος σου για πάντα να θαφτώ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-08-2010