πλαστική

Δημιουργός: αντικλείδι, πελαγία Σ. κουκίδου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

« π λ α σ τ ι κ ή »

πάνε έφυγαν τα χρόνια και με έπιασε μανία
όλο βλέπω τον καθρέφτη, μοχθηρά και με κακία
ολοκλήρωσα τον κύκλο, αλλά είμαι μερακλού
και γουστάρω δεν το κρύβω, να`μαι ακόμα γιαβουκλού

κάτι φταίνε οι κοιλιές μου, κάτι το πεσμένο στήθος
οι σακούλες απ`τα μάτια κι η χαλάρωση ως συνήθως
δώστου βάζω τα χεράκια, δεξιά κι αριστερά
να τσιτώσω την μουτράκλα και μου λεν, δεν πας καλά

άφησα τον εαυτό μου μέσα στον Αρμαγεδώνα
κι έγινε η επιδερμίδα, σμυριδοπανο - σεντόνα
να οι κρέμες δέκα - δέκα και απ`την πολλή γυαλάδα
με πειράζουν σαν με δούνε, ότι μ`έγλειψε αγελάδα

και το αποτέλεσμα μου ; στο πηλίκο ένα μηδέν
ζήτω ο Βύζαντας Μεγάρων, ζήτω εγώ χωρίς σουτιέν
άραγε πως θ`ανακτήσω την χαμένη μου νεότης ;
τάχα μ`ένα χειρουργείο, θα χαθεί η ματαιότης ;

κι άιντε κι έχτισα τον τοίχο, από μέσα οι σοβάδες ;
ετοιμόρροποι θα χάσκουν σαν σαθρές χιονοστιβάδες
από δω και πέρα είμαι, σε αντάρα κι`υπ`ατμόν
είχα μάπα σαν κουφέτο κι έγινα Τουταγχαμών !

έτσι η μόνη μου ελπίδα - και για να τα`κονομήσω -
σε μουσείο ή σε τσίρκο, το κορμί μου να δανείσω
να με βλέπουν οι μανάδες και να λένε στον υιό τους
"θα την βάλω να σε φάει, αν δεν φας το φαγητό σου"

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2010