Γιορτάζουν τα φαντάσματα

Δημιουργός: utterly sweet, Μαρίτσα{αλά Διαμαντή}

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι να γιορτάζουν τα φαντάσματα
πόσο μικρή είναι η ζωή..

Οι ατέλειωτες μέρες γερνούν στα μάτια μου
μόνο αυτά χορεύουν αναλοίωτα στα ταξίδια της ζωής
άργησα κι ο πόνος με συνθλίβει
σήμερα που γιορτάζουν οι αναμνήσεις
στο βυθό των υποσχέσεων θα πνιγώ
με λυμένα μαλλιά και ξυπόλυτα πόδια

Σ'έχασα και τα δάχτυλά μου αιμοραγούν
ποιος ξέρει τί γίνεται μέσα σ'αυτή τη σιωπή

Όλα ξεραμένα γύρω μου
ο ψυχίατρος ο δικός μου δεν γιατρεύει τις ψυχές
σφάζει τα όνειρα κι ύστερα τα κορνιζάρει
έτσι να βλέπω κάθε υπόλοιπη μέρα τι τέλειωσε...
για μένα κάθε καινούργια αρχή κι ένα γνώριμο τέλος
η ζωή μου ένα κουτσό ως τη γωνία και ξανά πίσω
στο είχα γράψει μα τότε δεν ήξερες να διαβάζεις
στο ψιθύρισα μα και να μ'ακούσεις αρνούσουν
έβαλα το χέρι μου πάνω στο δικό σου και το χάιδεψα
κι εκεί με κοίταξε το πιο γλυκό σου βλέμμα
που υποσχέθηκε πως θα μ'ανθίσει..
βλέπεις εσύ δεν ήξερες να διαβάζεις,να ακούς..
γέννηθηκες όμως με μάτια που μιλούσαν,γελούσαν κι ερωτεύονταν

Να'μαι πάλι,εγώ κι η θλίψη με διψήφια ηλικία
και μπόλικο μέλι για να'χουμε να ταϊσουμε τη μελαγχολία μας
και τον ουρανό που τσουβαλιάζεται στα πόδια μας
μην με λες παιδί,και μην μου τάζεις όνειρα
εγώ είμαι η ισόβια παρα-ποίηση αγάπης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2010