Το μόνο φως, εσύ

Δημιουργός: φλοισβος, Δημακάκος Γιώργος

Για αυτήν που με αντέχει τόσο χρόνια...μια χαραμάδα φως στη σκοτεινιά μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στην πόλη που γεννήθηκα μια Κυριακή του Οκτώβρη
Τα όνειρα αντέχουνε μονάχα μια στιγμή
Από μικρός, σχεδόν νεκρός, δεν έζησα ακόμη
Το μόνο που αγάπησα στον κόσμο είσαι συ

Τα μέρη που βαδίσαμε με δυο σφιγμένα χέρια
Χαμένα ηλιογέρματα μιας άλλης εποχής
γερνά αλλιώς ο ουρανός χωρίς φωτιά στ’ αστέρια
και γίνεται το σύννεφο της άχρωμης ζωής

Περνά ο καιρός και χάνεται χωρίς να μας μιλήσει
Κουράστηκα να φέρομαι σαν να μαι ζωντανός
Η μοίρα μου ορκίστηκε συγγνώμη να ζητήσει
Μα πάλι μες στο τίποτα βαδίζω μοναχός

Στην πόλη που με γέννησε χωρίς να με ρωτήσει
Δεν άντεξες και χάθηκες πριν έρθει το πρωί
Ο ήλιος της ξεχάστηκε μέσα στα δυο σου χέρια
Και τώρα μες την νύχτα μου, το μόνο φως εσύ..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-09-2010