στ' ανέμελα

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

μέσα στους τοίχους του κελιού μου αγριεύομαι
κι όλο και πιο πολύ φοβάμαι αν θα με νιώσεις
ο ύπνος στείρος , έχω πάψει να ονειρεύομαι
σαν να προγεύομαι
το θάνατο σε δόσεις

και πήρα να μετρώ η ζωή πόσα μου χάρισε
πόσα μου στέρησε τι κι αν μου τα χε τάξει
και σαν θυμήθηκε η ψυχή πόσα λαχτάρισε
πουλί αναθάρρησε
και θέλει να πετάξει

με τη βοήθεια της μνήμης εξατμίζομαι
απ’ το παρόν και μέσα στο κενό αιωρούμαι
δίχως σχοινιά και δίχως διόλου να ζαλίζομαι
μετεωρίζομαι
και να επιστρέψω αρνούμαι

μα ποιο ηφαίστειο, ποιος σεισμός με σείει συθέμελα
ποια θάλασσα με παρασέρνει ξέπνοο σώμα ;
σε κάθε αναδρομή του νου πίσω στ’ ανέμελα
στο τότε που έλεγα
καιρός υπάρχει ακόμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-09-2010