Γράμμα σ'ένα κύριο (ήρωα, Άνθρωπακι και άλλα.

Δημιουργός: Ξεθωριασμένη Αστερόσκονη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις κύριε.
Κύριε...Πώς σε λένε; Ξεχνάω και τ’όνομα σου,
Με τόσα παιχνίδια που ‘χουμε παίξει.
Σ’ένα παραμύθι σε έλεγαν διάβολο, σ’ένα άλλο θεό.
Έτσι όπως μπλέξαμε –κάθε πρωί και μια ιστορία-
Δεν ξέρω αν πρέπει να σου δώσω όνομα,
Ή αν πρέπει να παραμείνεις ήρωας στη φαντασία.
Θα ήθελα πολύ να ζωντανέψεις δηλαδή,
Αλλά οι ήρωες χάνουν τις μαγικές τους ικανότητες
Όταν γεννιούνται στ’αλήθεια. Και μ’αρέσεις έτσι,
Μια άπιαστη ιδέα.
Σου βγάζω το καπέλο, διαβόλου κάλτσα που λέμε.
Στήνεις το σκάκι κάποτε κι εγώ σε διατάζω-το πιόνι
Νομίζει πως παίρνει αποφάσεις, πως μετακινεί τον παιχτή;
Μήπως αντιστράφηκαν οι ρόλοι; Μπα, δεν νομίζω,
Με έχεις ξεγελάσει και σου βγάζω το καπέλο.
Δεν είναι που δεν το επέτρεψα βέβαια,
Το θύμα πάντα ψάχνει ένα θύτη. Θυμάσαι;
Άλλες φορές προτιμούσες να στήνουμε το λαβύρινθο.
Με λένε Αλίκη, χαίρομαι πολύ που σας γνωρίζω.
Αλίκη ή Αριάδνη;
Προσωπικά προτιμώ το Αλίκη, έτσι η Χώρα των Θαυμάτων
Θα είναι και επίσημα η χώρα όπου ανήκω.
Έκανες το θαύμα σου και πάλι. Και να ‘μαι τώρα,
Κουλουριασμένη στα πλοκάμια σου, χαμένη στο λαβύρινθο.
Και η ώρα τρέχει. 10, 9, 8, 7... Το χρονόμετρό σου τρέχει,
Κι εσύ κοιτάς το ρολόι για να φύγεις. Βιαστικός ο θεός,
Πολλές οι υποχρεώσεις. Όχι μην μου ρίχνεις σωσίβιο,
Είμαι περήφανη και πεισματάρα. Ποιος σου ‘πε
Πως θέλω το μίτο για να ξεφύγω; Δεν θα βρω άκρη λες;
Χα. Ναι, γελώ κι εγώ σατανικά άμα γουστάρω.
Μάθε πως γουστάρω να παιδεύομαι, είμαι μικρό παιδί
Και δεν έχω την αίσθηση του κινδύνου.
Το είχες προβλέψει; Είμαι προβλέψιμη λοιπόν,
Κι εσύ ανάμεσα σε όλους τους υπόλοιπους ρόλους σου
Παίρνεις κι αυτόν του Τειρεσία. Εγώ, η κοινή θνητή,
Μπορώ να σε κοιτάζω, να μην σε κοιτάζω, να σε φαντάζομαι,
Να σε διώχνω απ’το μυαλό μου, να σε φέρνω πίσω.
Όμως την επόμενή σου κίνηση δεν μπορώ να την ξέρω.
Γι αυτό να προσέχεις. Η ικανότητά σου να επκλήσσεις
Τους κοινούς θνητούς είναι μια βόμβα μέσα στα ίδια σου
Τα χέρια. Κι αν δεν τη χρησιμοποιήσεις όπως πρέπει τότε κάνει
Μπαμ. Σκάει σαν το μπαλόνι που κρατούσες σφιχτά
Για να μην σου φύγει.
Όταν ήσουν παιδί θα κρατούσες κι εσύ μπαλόνια.
Μια σκέψη κάνω μόνο, μετράω τις πιθανότητες,
Και σε ονειρεύομαι. Η παγίδα του ονείρου. Χμ.
Παιδί... δεν σε έχω δει ποτέ σ’αυτό το ρόλο.
Αλλά τώρα που το ξανασκέφτομαι, ψέματα λέω,
ίσως και να σε έχω δει.
Καμιά φορά τα βράδια τρύπωνα απ’τη χαραμάδα,
Και τότε πίσω από τον ανώνυμο κύριο με τα περίπλοκα παιχνίδια,
Τα σπινθηροβόλα μάτια και τους χίλιους ρόλους,
Έβλεπα τον Άνθρωπο. Ποιος θα μου το ‘λεγε,
Πίσω απ’το θεό και το διάβολο κρύβεται ένα Ανθρωπάκι.
Πρόσεξε. Ανθρωπάκι είπα, με Άλφα Κεφαλαίο.
Βουλωμένο γράμμα διαβάζεις, κύριε.
Με διαβάζεις, κύριε; Κύριε...πώς σε λέμε;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2010