Νοσταλγικό

Δημιουργός: Kostas Houston, Κωνσταντίνος Φ. Βελιάδης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Γυαλιστερά μωσαϊκά που είχαν ψηφίδες.
Καρέκλες ψάθινες, παλιές που τρίζουν σαν καθήσεις.
Juke box που εξαφανίστηκαν, τα πήραν παλιατζήδες.
Παίζαν τραγούδια λαϊκά που μοιάζαν με δεήσεις.

Δρόμοι φιλόξενοι, στενοί, μικρά παιδιά γεμάτοι.
Παίζαμε μπάλα και κρυφτό ώσπου έπεφτε η νύχτα.
Από παιχνίδια και χαρές ψυχή μου ήσουν χορτάτη.
Τα δυο φιλιά στο μάγουλο γλυκιά μου καληνύχτα.

Δεκάρικα «ταϊζαμε» τα ηλεκτρονικά παιχνίδια.
Φοίνικας, Pac-man, Asteroid, Mario, και ραλάκι.
Στο λούνα πάρκ μαλλί γριάς, συγκρουόμενα αμαξίδια.
Πέντε δραχμές πληρώναμε για παγωτό ξυλάκι.

Στα θερινά τα σινεμά έργα κάτω απ' τ' αστέρια.
Παρέλ, Μαξίμ, το Τροπικάλ και η Αίγλη του Ζαπείου.
Μέσα στην πόλη όμορφα ήταν τα καλοκαίρια.
Γαλάζιο απέραντο έβρισκες στη μέση της Σταδίου.

Απάνω στο Λυκαβητό εξαίσιες συναυλίες.
Τόκας, Παπάζογλου, Πυξ-Λαξ, ο Χάρης και ο Πάνος.
Γιάννης, Αντώνης, Παντελής οι παιδικές φιλίες.
Μες στην ψυχή μου να μιλά ο μέγας Μητροπάνος.

Θάλασσες καταγάλανες, του έρωτα κρεβάτια
Τα ηλιοφίλητα νησιά του έρωτα θιασώτες.
Από μικρός λαχτάρησα τα γαλανά σου μάτια
Αγάπης ανεκπλήρωτης έγιναν οι δεσμώτες.

Νοσταλγικό το ποιήμα μου χρόνια με πήγε πίσω
Έφερε θύμησες γλυκές, γεμάτες ευτυχία.
Σε όλα αυτά κι άλλα πολλά πρέπει να ακουμπίσω
Να ξαναβρώ μες στη ζωή νόημα και ουσία.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-09-2010