Σε τυρκουάζ......επιστολόχαρτο

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Σε τυρκουάζ......επιστολόχαρτο</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Σε τυρκουάζ......επιστολόχαρτο</b><p>Δημιουργός: ΚατεριναΘεωνα, <i>Κατερίνα Θεωνά </i><p><i> ΠΑΛΙΑ ΕΓΚΑΤΕΛΕΙΠΑ ΣΥΝΗΘΩΣ ΤΙΣ ΙΔΕΕΣ ΠΟΥ ΜΟΥ ΚΑΤΕΒΑΙΝΑΝ.....ΔΕΝ ΤΟ ΚΑΝΩ ΠΙΑ....ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΝΕΧΕΣΤΕ</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>O παράξενος θόρυβος που ακούστηκε από το τζάμι του διπλανού δωματίου την έκανε να <br />
πεταχτεί απο το κρεββάτι,αραιές σταγόνες ιδρώτα από το μέτωπο της κατέβαιναν νωχε-<br />
λικά προς τα μάτια της,ούτε εφιάλτη να έβλεπα ......σιγοψιθύρισε.Θα είναι οι πιτσιρικάδες<br />
που παίζουν μπάλα στο διπλανό οικόπεδο(ναι βέβαια τους είχε δει καθώς ερχόταν)Μα πό-<br />
ση ώρα κομάμαι?...και με τα ρούχα....και τα γυαλιά μου ?τι έγιναν τα γυαλιά μου,ποιός μου<br />
τα πήρε πάλι?Χαμογέλασε.......(ανόητη μου σκέψη,που λέει και το τραγούδι)....μονολόγησε,<br />
δυνατά αυτή τη φορά.<br />
Ποιός να της είχε πάρει τα γυαλιά αφου ήταν μόνη,είχε έλθει να περάσει ήσυχα το φθινοπω-<br />
ρινό σαββατοκυρικο ......στο εξοχικό(αυτό που κράτησε μετά την μοιρασιά,την μοιρασιά της<br />
μισής της ζωής όπως έλεγε)και δεν είχε άδικο ήταν,κοντά στα δεκαοχτώ(παδί σχεδόν όταν<br />
άρχισε να μοιράζεται την ζωή μαζί του.Κι ύστερα από δυό δεκαετίες(περίπου)ακολούθησε ...<br />
και η ρεαλιστική μοιρασιά των υλικών κεκτημένων.Μα τι είχαν γίνει τα γυαλιά της?Η τάξη .....<br />
που επικρατούσε σ αυτό το σπίτι,είχε αρχίσει να την εκνευρίζει......ααα.....το θυμήθηκε τα είχε<br />
βάλει σ ένα από τα συρτάρια της μικρής βιβλιοθήκης,όταν έψαχνε κάτι για να διαβάσει...........<br />
μετά όμως νύσταξε και χωρίς να το καταλάβει,αφέθηκε στην θαλπωρή της μεσημεριανής σιέ-<br />
στας.<br />
Ανοιξε γρήγορα το δεύτερο συρτάρι(ναι εδώ είναι είπε)επάνω στη βιασύνη της τράβηξε και το<br />
βιβλίο που είχε διαλλέξει,και που τελικά θα έμενε αδιάβαστο,και ενώ προσπαθούσε να το ξα-<br />
νατοποθετήσει στο ράφι......κάτι έπεσε από μέσα,κάτι παλιό διπλωμένο και σχεδόν ανέγγιχτο<br />
-Αποκλείεται!!!!!αποκλείεται .......είχα πετάξει όλα τα γράμματα του ,αυτό πως ξέμεινε??Κι άν κρί-<br />
 νω από το επιστολόχαρτο πρέπει ήταν από την επόχη που.........ωχ θεέ μου,τι αμαρτίες πληρώ-<br />
 νω?Σταμάτησε να φωνάζει και άρπαξε τον αναπτήρα από το κομοδίνο(δενθα το πετούσε θα το<br />
έκαιγε.....έτσι για να μείνει στην μνήμη της ότι εξαφάνισε και την τελευταία δική του φράση,και την<br />
πιό μικρή του συλλαβή).....Της ήρθε όμως μιά καλύτερη ιδέα,ναι....αυτό ήταν θα το διάβαζε,θα το <br />
διαβάζε ξανά όχι όπως τότε βέβαια ......αλλά σαν ένα παλιό διήγημα αργά......και απολαυστικά.....<br />
Πήγε σχεδόν τρέχοντας στην κουζίνα κι έφτιαξε καφέ,γυρίζοντας στο δωμάτιο άρχισε να ξεντύ-<br />
νεται,πήρε το πρώτο νυχτικό που βρήκε στη ντουλάπα,τοποθέτησε ένα ακόμα μαξιλάρι στο κε-<br />
φαλάρι του κρεββατιού,και μετά από την πρώτη ρουφηξιά του καφέ και χωρίς να ανάψει τσιγάρο<br />
ξεδίπλωσε το γράμμα.<br />
Ενα ελαφρύ αεράκι γεμάτο τρυφερότητα και νοσταλγία,ήλθε να της κρατήσει συντροφιά σ αυτή της<br />
την παραξένη ανάγνωση,αισθάνθηκε την υγρασία στα μάτια της άλλα δεν έκανε τίποτα να σταματή-<br />
σει τα δάκρυα που θα ακολουθούσαν.....τώρα πια δεν δίσταζε να επαναλαμβάνει φωναχτά τις σκέ-<br />
ψεις της ποιός θα την άκουγε άλλωστε.<br />
-Ιδιος πάντα όσες φορές κι αν μου έγραφες υπογράμμιζες πάντα τον τίτλο.....γλύκα!!!!!(έτσι συνή-<br />
θως την αποκαλούσε,γλύκα,αυτή ήταν και η λέξη του τίτλου καλλιγραφική και υπογραμμισμένη.<br />
-Σε καλό σου πως έχεις γράψει έτσι το γάμα σαν υψιλον(είπε χαμογελώντας,ευτυχώς που το χα-<br />
μόγελο της νοσταλγίας εσβησε τα δάκρυα και άρχισε να στεγνώνει το βλέμα της,αφού ρούφηξε<br />
στην κυριολεξία τον τίτλο,πέρασε στον πρόλογο.....μα γιατί τα έχει γράψει έτσι στιχοισμένα σαν <br />
ποίημα?αναρωτήθηκε...και άρχισε πάλι να διαβάζει δυνατά!!!!<br />
Μισό κιλό αλευρι γιά κέικ<br />
τέσσερα αυγά<br />
διακόσια γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα<br />
δύο φακελλάκια μπεικεν παουντερ<br />
ένα ποτηράκι κονιάκ<br />
Γιά μισό λεπτό περίπου....είχαν παγώσει τα πάντα γύρω της......συνήλθε γρήγορα όχι δεν είχε γρά-<br />
ψει το γάμα σαν ύψιλον ήταν ύψιλον..και ο τίτλος δεν έγραφε γλύκα αλλά υλικά.-Ε βέβαια κεφαλαία<br />
και καλλιγραφικά ,και χωρίς τόνο ο καθένας γλύκα θα το δάβαζε(τρόμαξε και η ίδια από την δυνατή<br />
φωνή της και χαμήλωσε τον τόνο)ωραία διάβασα το ύψιλον γάμα και το γιώτα ύψιλον...ωραίααααα<br />
Ναι βέβαια ,ήταν η συνταγή που του είχε υπαγορεύσει πριν πολλά χρόνια ,εκείνη η συνάδελφος του<br />
στο γραφείο,μου την είχε φέρει και σαν δώρο σε τυρκουάζ επιστολόχαρτο...όπως συνήθιζε τρομάρα<br />
του........άσε που τα υλικά τα έχει γράψει λάθος ο μαλάκας.<br />
Τσαλάκωσε αργά το τυρκουαζ χαρτί μέσα στην παλάμη της,γιατι να το κάψει δεν υπήρχε λόγος.......<br />
έκανε δυό βήματα προς τη μικρή βιβλιοθήκη,και πήρε κοντά της το βίβλιο που τελικά δεν είχε κατα-<br />
φέρει να ξαναβάλει στο ράφι.Θα σε διαβάσω (ψυθίρισε)αλλά χωρίς να κοιτάξω τον τίτλο.<br />
[align=left][align=center][align=right][/align][/align][align=right][/align]<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-09-2010</td><td valign=top></td></table><br />