Μαύρη Πέτρα

Δημιουργός: νετη541, ΕΦΗ

...όταν γράφω αποτυπώνω στο χαρτί μικρούς θανάτους...(Γ.Ζ.)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μαύρη Πέτρα


Μόνος κι ολόγιομος γραμμές να προχωρά
Μια μαύρη πέτρα είχε πάντα στο λαιμό του
Τη βάφτισε με το νερό να συγχωρά
Όσα ο βορράς κρίματα μέτρησε του νότου

Παλιό τον έβγαλε σαράκι στ’ ανοιχτά
Παιδί αμούστακο με δυο σκισμένα μάτια
Κι απά στους κόμπους που τον έδεναν σφιχτά
Αίμα ξερό από τις μνήμες και τ’ αλάτια

Ποτέ δεν είχε έναν καιρό ή μια φορά
Είχε χωρέσει κι η ζωή σε δυο ψιχάλες
Θα την κεράσω πάλι εγώ τη συμφορά
Μέχρι του Άδη να κατέβει όλες τις σκάλες

Πάντα ξημέρωνε ένας ήλιος βιαστικά
Που όλο γελούσε με τις μοίρες των ανθρώπων
Περαστικά κι εσύ κι εγώ περαστικά
Με μια κλωστή δεμένοι σ’ άρματα ασκόπων

Μια νύχτα γύρεψε στων άστρων τις πλαγιές
Κάτι μισόλογα απ’ της μάνας του τα χείλια
Βρήκε δυο στήθια και τα γέμισε πληγές
Κι άσπρα του κούρσεψαν την κεφαλή του μίλια

Πήρε να πίνει αγκαλιά με το θυμό
Και καταριόταν το θεό του πλώρα - πρύμα
Χωρίς φωνή τού ‘πε στερνό πατερημό
Και το κορμί του πετροβόλησε στο κύμα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2010