η ζωή δεν έχει νόημα

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>η ζωή δεν έχει νόημα</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>η ζωή δεν έχει νόημα</b><p>Δημιουργός: sofolatrhs<p><i> </i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>Έχω μιλήσει και έχω γράψει πολλά για τη ζωή <br />
και τα συναισθήματα των άλλων.<br />
Έχω γράψει για το πώς τα συναισθήματά τους <br />
θα μπορούσαν να τους οδηγήσουν στα ναρκωτικά. <br />
Έχω γράψει για τι πρέπει να κάνουν για να συγκρατηθούν. <br />
Ξέρω ότι είναι δύσκολο για αυτούς, αλλά είναι<br />
ακόμη δυσκολότερο τώρα για μένα..<br />
<br />
Δεν είμαι υπέρ των ναρκωτικών <br />
και δεν νομίζω ότι θα είμαι ποτέ, <br />
αλλά αυτό που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή είναι <br />
ίσως ένα από τα προ-αισθήματα των χρηστών ναρκωτικών.<br />
Αυτό ακούγεται περίπλοκο, είναι περίπλοκο <br />
μόνο επειδή αισθάνομαι περίπλοκα, και για αυτό είναι<br />
η γραφή μου πολύπλοκη.<br />
<br />
Ξέρω ένα πράγμα, αν ήμουν κοντά σε κάποιους <br />
από τους φίλους μου που κάνουν ναρκωτικά, θα ήθελα ίσως<br />
να δοκιμάσω. Είμαι τόσο αδύναμος να το αρνηθώ, <br />
αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι κοντά ούτε σε ένα φίλο<br />
που να είναι χρήστης, όχι πια. Οι φίλοι μου <br />
που θα ήθελα να είναι κοντά μου τώρα μου δίνουν έμπνευση,<br />
μου δίνουν έναν λόγο να χαμογελάω, και μου δίνουν έναν λόγο <br />
να είμαι ισχυρός, μόνο και μονο για να τους κοιτάω κατάματα.<br />
Δεν χρειάζεται καν να κάνανε κάτι. <br />
Απλώς σίγορα δεν θα μπορούσα να γίνω ένας τοξικομανής, <br />
αν ήμουνα τώρα με αυτούς τους φίλους.<br />
<br />
Δεν ξέρω αν αυτή τη στιγμή είναι <br />
"η κρίσιμη καμπή της ζωής μου" ή δεν είναι, <br />
επειδή δεν είμαι εγώ που αλλάζω, <br />
είναι τα πάντα γύρω μου που έχουν αλλάξει, <br />
αλλά όχι από εμένα. Δεν ξέρω, αυτές οι λέξεις τι πραγματικά σημαίνουν. <br />
Δεν μπορώ να συμπεράνω τίποτα αυτή τη στιγμή, ούτε καν τα ίδια τα λόγια μου.<br />
<br />
Δεν αισθάνομαι σαν να ξυπνάω το πρωί και <br />
χάνω όλα όσα σκέφτηκα πως είχα. <br />
Δεν είναι αυτό που αισθάνομαι αυτή τη στιγμή. <br />
Αυτό που αισθάνομαι πραγματικά είναι ενα ΚΕΝΟ. Ξαφνικά<br />
όλα φαίνονται να είναι το τέλος. Είναι ανώφελο! <br />
Το πρωί είναι τόσο δύσκολο να ξυπνήσω και να σηκωθώ. <br />
Τα δέντρα είναι πάρα πολύ πράσινα για να τα κοιτάξω. <br />
Ο ήλιος είναι πολύ φωτεινός για να μείνει έξω απο τα παράθυρα και<br />
ο καιρός είναι τόσο καυτός που δεν μπορώ να πάω πουθενά.<br />
<br />
Αυτή είναι η πρώτη φορά στη ζωή μου που <br />
εγώ έμαθα πραγματικά κάτι, κάτι που ονομάζεται <br />
"Η ζωή δεν έχει νόημα," έχω μάθει το πραγματικό νόημα<br />
αυτής της έκφρασης από αυτόν τον κόσμο, μόλις προχθες. <br />
Έχω δει τα δάκρυα περισσοτέρων από 150 ανθρώπων μόλις προχθες επίσης. <br />
Ίσως δεν κλαίγανε, δεν δακρύζανε όλοι τους, <br />
αλλά πιθανώς αισθάνονται τον ίδιο πόνο.<br />
<br />
Πού είναι η ελπίδα μου, δεν ήθελα να ρωτήσω κάποιον για κάτι, <br />
επειδή αισθάνθηκα ότι ήξερα όλες τις απαντήσεις. <br />
Ωστόσο, αναρωτήθηκα, <br />
"είναι αρκετό να κλαίς;" <br />
"Είναι αρκετό να πεθαίνεις;" <br />
Αλλά κάποιος μου έσωσε τη ζωή...<br />
<br />
Το μόνο που θέλω να κάνω είναι <br />
"Να ουρλιάξω και να χάσω τον έλεγχο, να σηκώσω τα<br />
χέρια ψηλά και να εγκαταλείψω, να τα ξεχάσω όλα και να τρέξω μακριά. <br />
Θέλω απλά να πέσω και να χάσω τον εαυτό μου, να παραδεχτώ πώς,<br />
η ζωή είναι τόσο σκληρή και πονάει σαν κόλαση."<br />
<br />
Τώρα κατάλαβα ότι όλα τα πράγματα που έχω κάνει, <br />
δεν είναι ο πραγματικός μου εαυτός που τα έχει κάνει, <br />
είναι ένα ρομπότ που έκανε τα πάντα αντί για μένα. <br />
Δεν έχω χρησιμοποιήσει το μυαλό μου για να σκέφτεί <br />
και να διαμαρτυρηθεί για τίποτα για πολύ καιρό, <br />
το έχω χρησιμοποιήσει για να είμαι "Ευέλικτος", <br />
Ευέλικτος.. είναι η μόνη λέξη που με τρελένει εδώ και ένα χρόνο.<br />
<br />
Δεν μπορώ να βρω τον εαυτό μου αυτή τη στιγμή. <br />
Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός στον καθρέφτη, <br />
αυτός που έχει κλέψει τη ζωή μου. <br />
Έχει κλέψει μέρες και νύχτες μου. Έχω χάσει<br />
τον εαυτό μου σε ένα μέρος που ποτέ δεν ήξερα πριν οτι υπάρχει. <br />
Δεν μπορώ να κατηγορήσω κανέναν. Εγώ επέλεξα<br />
να είμαι όπου είμαι τώρα. Μπορώ να γυρίσω πίσω, <br />
αλλά δεν μπορώ να αντιμετωπίσω την αλήθεια.<br />
Έχω την αίσθηση ότι η ίδια η ζωή μου δεν θα με δεχτεί. <br />
Είμαι τόσο αναστατωμένος μέσα μου!<br />
<br />
Το μόνο που ξέρω είναι ότι είναι ήδη πολύ αργά. <br />
Κάθε καλό πράγμα που μου συμβαίνει είναι πολύ καλό<br />
για να είναι αληθινό. <br />
Έπρεπε να το ήξερα, δεν αξίζω τέτοια δύναμη, <br />
αλλά δεν είναι δικό μου λάθος.<br />
Στην πραγματικότητα, είμαι ευγνώμων για όλα όσα έχω <br />
γιατί είναι το μόνο πράγμα που είχα.<br />
<br />
Ο εαυτός μου μιλάει πίσω απο τον καθρέφτη<br />
"Ει, Αν η ζωή ήταν εύκολη, δεν θα μάθαινες τίποτα."<br />
<br />
Η ζωή είναι πόνος, αλλά αυτός είναι ο τρόπος της. <br />
Για μένα; δεν λυπάμαι για τον εαυτό μου<br />
αν και δεν ξέρω πού να πάω, δεν εμπιστεύομαι κανένα και δεν<br />
έχω μια θέση στην καρδιά κάποιου. <br />
Φταίω εγώ που δεν έχω τη δύναμη να "καλύψω" την απόσταση<br />
που σκέφτηκα ότι έπρεπε και μπορούσα. <br />
Το μόνο που λυπάμαι είναι εκείνοι, μαζί κι εγώ που πίστεψαν σε μένα.<br />
<br />
Ωστόσο, "δεν είμαι φοβισμένος να συνεχίσω να ζω, <br />
δεν φοβάμαι να περπατήσω τον δρομο αυτό μόνος."<br />
<br />
Το μέλλον μου είναι στο χέρι μου, <br />
αλλά ίσως δεν έχω κανένα χέρι να κρατηθώ. <br />
Είμαι χωρίς αισθήματα, χωρίς εμπιστοσύνη, χωρίς εμπάθεια, αλοίμονο.<br />
<br />
Το μόνο που μπορώ να πω είναι οτι όλα είναι σχετικά <br />
και σε αντίθεση με τα γεγονότα. <br />
Αυτό το ρομπότ έχει μείνει απο καύσιμα.<br />
Είμαι τόσο διψασμένος. Αν μου έδινε κάποιος λίγο νερό. <br />
Δεν θέλω να περιμένω τις σταγόνες της βροχής να<br />
πέσουν στο στόμα μου, διότι τότε θα είναι πολύ αργά...<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-09-2010</td><td valign=top></td></table><br />