αγνοτητα

Δημιουργός: Ηypocrisy, γιουλη τσαμαλ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Με πεθαινεις και σε πεθαινω ...
τεινεις το λερο χερι σαν να'μουν ουρανος
και το ψυγειο μαραμενο
και το ψωμι σαθρο
λιανοκερι με το εφηβο σωμα
στραμμενο μπρουμυτα στον πηλο που ραγισε
στηριξε πανω μου καθε φριχτο σου πονο
και παμε να σπαμε ατελειωτα τις λαμπες του φτηνου
μικρο μου αστερακι γερασμενο απο την αφροντισια
μεχρι να σωθουμε..
ισως καποτε ποιος ξερει
φτασουμε τη μητρα τους
την ανυπολογιστη απο το λαμπος σου σκια των οριζοντων
με τα δοντια να πεφτουν αναλφαβητα απ' τις ριζες ευχολογια
ανθρωποι που σε πουλησαν να σε θηρευουν βαρβαροι
αχρονοι απ'το χρυσαφι σου και πορφυροι απ' τη καρδια σου
τους πετουν το φαι και το νερο σου
που γεναιοδωρα θα ριξουν στο κρασι και τη φλεβα
μπουκιες προσφεροντας σε
μ' ανταλλαγμα καθε σου κινηση
με πεθαινεις και σε πεθαινω..
σβηνεις κι απο τα ματια σου σβηνω
τη πλανη πληρωνω στη σειρα...
στον αφρο και στης γης τον πατο
Εσυ-οτι εμεινε μες το κουτι της πανδωρας.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 21-09-2010