να περιμένω

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ήλιοι καχεκτικοί έλιασαν τις ελιές μου
κι είναι το λάδι λιγοστό.
ίσα που φτάνει να ανάψω το καντήλι στα εικονίσματα
μια Κυριακή,
όμως καλά το ξέρω πως ετούτοι οι κορμοί
που ανέθρεψα αφήνοντας τις ρίζες τους
να φτάσουν ως το μεδούλι της καρδιάς
μέχρι την ψίχα μέσα του μυαλού μου
κρατούν πολλούς χυμούς κάτω απ’ τη φλούδα τους
κι υπόσχονται μεγάλην ευγονία στο μέλλον…

μικρές βροχές σποραδικές έβρεξαν την σπορά μου
και κάρπισαν καρποί μικροί
στα περιβόλια μου.
ίσα που φτάνουν να ξεδιψάσω μια φορά.
έχω συναίσθηση όμως των άνυδρων καιρών
και δεν μεμψιμοιρώ, τη δίψα μου υπομένω
γιατί καλά γνωρίζω πως μια φορά ν’ ανοίξουν οι ουρανοί
διπλά, τριπλά θα μου την ξεπληρώσουν
την οφειλή τους τα χώματα.

ψυχρό το κλίμα κι απ’ τα κλήματά μου
κρέμονται άγουρα τσαμπιά
που δεν τα καταδέχονται μήτε και τα πουλιά
μήτε κι οι σφήκες που πετούν τριγύρω
με τα κεντριά τους σ’ ετοιμότητα.
κι όμως δεν ανυπομονώ
βλέπεις, τα χρόνια που περάσανε
μου ‘δωσαν σαν αντίτιμο της νιότης που μου πήραν
τη μέγιστη σοφία, να περιμένω…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-09-2010