Περισυλλογή Δημιουργός: sakti, Καιτη Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info Το κερί μου ανάβω και την πόρτα μου κλείνω
μς μια σκέψη κομμένη, τη μετρώ , την προδίνω.
Με τη νύχτα φιλιώνω, μ' αγκυλώνει η σελήνη.
Στ' ουρανού το μπαλκόνι, ταξιδιάρικη κλίνη.
Ταξιδεύω στο χρόνο, με αισθήματα λεία
και μια σφαίρα στραμμένη, στο φριχτό μου σωσία.
Τα σημάδια μου κρυβω σε μια άχαρη τάξη
κι η φευγάτη μου φύση, ηλιους θέλει ν' αδραξει.
Γύρω σέρνεται λάγνα μια σιωπή δίχως βάρος
δε ζητώ να ξεφύγω, δε μου κλέβει το θάρρος.
Στα νερά της βουτάω κι ακουμπώ την ψυχή μου.
Πόσο απόκοσμα λάμπει στη φτηνή τη ζωή μου.
Μες τη φλόγα θεριεύει κάθε άναρχος πόθος
μισερός διαιρέτης πάντα ο νους μου ο νόθος.
Κι αν αρνούμαι με πείσμα, συμβατα να βαδίζω,
είναι που' χα τη χάρη να μη βλέπω το γκρίζο... Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2010 | |