Ο Καθενας στην μερια του (σκοτεινο)

Δημιουργός: curious

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ανασηκωθηκε ανησυχα , το φορεμα το ροδι , σε πετρινο συρθηκε

θροιζοντας μωσαικο , χωρις το χρωμα να φανει ,

χωρις την ροδινη αντανακλαση , απο μαυρο αορατο μανδυα ,

αραχνουφαντο ειχε καλυφθει.




Τα χερια τρεμουν κι ο γκιωνης της νυχτας μετραει

τα λεπτα αργα , θλιμμενα λες βασανιστικα .

Σε δεντρα , σε κλαρια ερημικα που αντικατοπτριζουν

σκιες του σκοτους και εξω ενα πανσεληνο φεγγαρι ,

αναζητα μονοπατια μυστικα , παντα να ξεγλιστρα ,

αθορυβα σε ταξιδια σιωπηρα , μοναχικα ,

που ανθρωπου νους ποτε δεν βανει .

Μαρτυρας αθεατος , παντα βλοσυρος , στην ακρη , αμετοχος, ψυχρος .


,

--- Τωρα ! Της ψιθυρισε σιγα στο αυτι , με μια ανυπαρκτη φωνη ,

ο φυλακας , ο ισχυρος της .

Τωρα! Αποψε , η νυχτα , η σκοτεινη , ελα κι εσυ , να δεις το μυστικο της.



Κι εκανε πισω ,σιωπηλος , νυχοπατωντας , οπως πιστος φιλος ,

φρουρος , μα κι αδερφος , δεν επεμβαινει σε ξενη γνωμη

κι ας ειναι για καλο .



Μ ' αορατο αραχνουφαντο μανδυα , προχωρα

και τρεμει η γη , η σκοτεινη , στο περασμα της ,

θροιζοντας βουβα τα πεταλα της .

Κι ας φεγγει ενα πανσεληνο φεγγαρι ,

τρεμει κι αυτη και η ψυχη , γιατι αληθινα δεν θελει ,

ουτε να ξερει , ουτε να δει ,

αυτα , που ο ανθρωπινος ο νους κι ο λογισμος ποτε δεν βανει .




Τα φυλλα θροιζουν ακομη , παντα απαλα ,

κι ο αγερας ο αλαφροταξιδος ,αποψε συμμαχος της .

Καθε ηχο παρατερο και καθε ριψοκινδυνη βοη ,

θα την καλυψει , την ακοη του εχθρου , για λιγο θ' αποκοιμησει .

Τα ιχνη της παρουσιας της , ολα θα τα κρυψει ,

γι ' αυτο ο αγερας , αποψε συντροφος της .



Κι εκει σε αλσος απομερο , νυχτερινο , προβαλλε εξαφνα ,

ολακερη η αληθεια , μικρος ναος , μικρος βωμος ,

η ζωη πιο τρομακτικη απ' τα παραμυθια .



Τα ουρλιαχτα και τις φωνες τις πενθιμες , τις ιαχες ,

τι θεαμα ζοφερο ! Τα κτηνη χορεψαν ανθρωπινο χορο ,

με σωμα ανθρωπου και βηματισμο ,

θυσια και σκιες τρομακτικες σ' αποκαιδια .

Σαν βρεφος αδυναμο κρυβεται και λουφαζει η αληθεια .




Κοκκινο το βλεμμα τωρα , σταζει αιμα και φωτια ,

αναβει πυρετος , καπου στο βαθος του μυαλου και της καρδιας

αστραφτει φονικα .

Τρεφεται ευκολα το μισος κι η οργη ,

ειναι παιδια του σκοτους ... και αυτοι !

Λαβα που καιει οποιον τυχαια εμπρος τους , θα σταθει .




--- Αγγιξε τα προσωπα , με τη σκεψη και μετρα τα ,

ενα-ενα , σιωπηλα , μα προσεξε μην τα πλησιασεις

και ξεχωρισουν , πως καποιος στεκει μυστικα εκει δα .

... Με θροισμα μοιαζεις ... καθως θα περπατας , κανε σιγα !

Δεν πρεπει να γνωριζουν οτι ξερεις ,

δεν πρεπει να γνωριζουν τι μπορεις .

Κι οταν ερθει η ωρα , την δευτερη φορα να επιστρεψεις ,

κρατα σφιχτα τ' ακονισμενο , το μαχαιρι ,

κι οπου σημαδεψεις , καποιου ανεξιτηλα ,

η σαρκα , φριχτα θα ριμαχτει .



Ξανα μετρα λεπτα ο γκιωνης , δεκατα σκοτους ,

ετη σκοτους ,

ετη σκοτεινα ,

αργα , θλιμμενα , λες βασανιστικα .

Και το πανσεληνο φεγγαρι ,ζαρωμενο ,εχει κουρνιασει ,

εχει μισεψει , το μονοπατι της επιστροφης δειχνει δειλα .





Μ' αυτη ουτε κοιτα πια , ουτε που την νοιαζει ,

στο λογισμο της εχει την καταστροφη .

Και τους εχθρους της , πως να σφαξει ,

μια '' επικινδυνη φυλη '' , που πρεπει να ξεριζωθει ,

πριν να εξαπλωθει .



--- Προσεξε για τους εχθρους , φεγγει ο διαβολος ,

της νικης μονοπατι .

Μα δεν φοβαται , αυτον τον '' κυριο '' , τον εχει ξαναδει .

Κι οταν τη δευτερη φορα θα επιστρεψει ,

καποιου ανεξιτηλα η σαρκα , φριχτα θα ριμαχτει .

Δημοσίευση στο stixoi.info: 25-09-2010