Ωραία σα λύπη

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Άχνιζε ακόμα -στο τασάκι- το τσιγάρο,
έψαχνα τρόπο την καρδιά να κουμαντάρω
κι εσύ κοιτούσες μ’ απορία το ταβάνι.
Σπασμένη χάμω η καρδιά σαν πορσελάνη
που δίχως λέξεις μου είχες πει «ώρα να φύγω».

Πάλευε ακόμα η σκιά σου άπα στον τοίχο
και η ραγισμένη μας σιωπή έβγαζε ήχο
θαρρείς μωρό που του ‘χαν κλέψει την πιπίλα
ή όπως να λέει ο Χριστός «Ιούδα φίλα!».
Έτσι σ’ αισθάνθηκα απ’ έξω μου για λίγο.

Άχνιζε ακόμα ένα διάφανο φεγγάρι
ωραίο σαν άτι, δίχως όμως καβαλάρη
κι άνοιξα πρώτη εγώ την πόρτα –από εσένα,
τα δυο μου μάτια ήταν στεγνά κι όμως βρεμένα.
«Ώρα καλή» -σιγοψιθύρισα- «καρδιά μου».
Κι ωραία σα λύπη η μοναξιά, ήρθε κοντά μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2010