Το δάκρυ που θρέφει

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την κουρσεμένη μου καρδιά ν’ αφουγκραστείς
σαν πόλη έρημη, στου κόσμου το λιμάνι .
Πικρό τραγούδι κι αν σου πει, θα το γλυκάνει,
είναι ο πόνος μου ανάξιος εραστής.

Σαν πειρατής, κάνει το σώμα μου καράβι
μπαίνει ολούθε , κλείνει κάθε αμυχή.
Μοιάζει η ζωή μου με μια θάλασσα ρηχή
μακριά και πέρα η χαρά μου φάρο ανάβει.

Γλάροι σιμώνουν κάθε μέρα που χαράζει
κουβαλητές κάποιας ελπίδας ληστεμένης.
Κλέβουν οι άνθρωποι το φως της οικουμένης
και από μέσα μου εκείνη αναστενάζει.

Άκου με λίγο, κρύβω τόσα κι άλλα ακόμα
μόνο σε εσένα αποθέτω την αλήθεια
-όχι πως έζησα ποτέ στα παραμύθια-
μα τα φτερά μου έχουν φορέσει άλλο σώμα.

Μόνο για να’ ρχομαι τα βράδια εκεί κοντά σου
την προδομένη μου αντοχή να ανασταίνω.
Σ’ έναν Παράδεισο από πάντα ποτισμένο
από το δάκρυ μου που τρέφει την καρδιά σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-09-2010