29-09-10

Δημιουργός: lenadrs, Έλενα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ήλιος φεύγει μακριά
Χώρο δίνει στ’ αστέρια
Και χέρια που σαλεύουνε
Γεμίζουνε μαχαίρια

Πόνος, σιωπή και πυρετός
Κομμάτια που χωρίζουν
Η ένωση τους χωρισμός
Που θάνατο μυρίζουν

Ο τόπος γέμισε φωνές
Που κρύβουν την αλήθεια
Το αίμα να αργοκυλά
Μας έγινε συνήθεια

Άγγελοι, δαίμονες παντού
Το νου σου να στοιχειώνουν
Μη καρτερείς του γυρισμού
Τα όνειρα που λιώνουν

Η μοίρα άγρια περνά
Ντυμένη μεσ’ τα μαύρα
Με υποκρισία πως πονά
Πενθεί ξένα σκοτάδια

Η αγάπη φεύγει μακριά
Κι άφησε τον πόνο
Την άχαρη, ψυχρή σκιά
Θάνατο ψάχνω μόνο

Στου ουρανού τα κύματα
Ξεχνιέσαι και γλιτώνεις
Σειρήνες έρχονται στο νου
Τον πόνο τον θολώνεις

Ο θάνατος θα έρθει όπου να ‘ναι
Το δηλητήριο της ψυχής μ’ απέχθεια θυμάμαι
Το άρωμα παντού να το σκορπάει
Και το αγρίμι που ήσουνα στο χώμα να πετάει.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-09-2010