Λιμνοθάλασσα

Δημιουργός: ΓΙΑΝΝΗΣ Κ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][I][/align]Έφτανε το νερό ως το σπίτι
μιά κουπαστή ήταν το μπαλκόνι.

Μα κοίτα
σε μια ολόλευκη περπατάω γαίτα
-Προσοχή μη μου πέσεις.
-Του Τom Jones λαδί ήταν σακάκι
που σε σκέπασε μη μου κρυώσεις.
-Μη ποτέ σου κορίτσι πληγώσεις.
-Μη προδώσεις.

Σα να σφίξανε λίγο τα χρόνια
μια θηλιά στο λαιμό.
-Να ανασάνω?
ή το τρόπο να βρω να πεθάνω?
-Μα γιά κάτσε
και θαρρώ το'χεις κάνει.

Σε μιά ολόλευκη περπατάω γαίτα
τρία βήματα απ΄άκρη σε άκρη
απ'τη πλώρη ως τη πρύμνη.
Θάλασσα ήταν που έγινε λίμνη.

Μεσολόγγι.
Και μικρή Βενετία.
Και αν τραγούδια έχω κάνει
και αν άλλα θα κάνω
μέσ'σε κήπο ηρώων δε θα΄ μαι.
Μόνο
μήπως έρθω και λείπεις φοβάμαι
......γιά πιό πάνω.

Εδώ κείτεται ο γιός σου.
Μάνα
Στις καμάρες επάνω.
Μία μέσα μιά έξω.
Και απ΄τη Πύλη
Κάθε ελεύθερος άνθρωπος......
Τα δεσμά μου δε σπάνε
με πονάνε.

Ήρθε ο Άστιγξ και πάλι.
Και ο λόρδος.
Καρτερία.
Όπως το΄πες....
Περιμένω και φεύγουν τα πλοία.

Μα γιά κοίτα
σε μιά ολόλευκη περπατάω γαίτα
τρία βήματα απ'άκρη σε άκρη.
-Να προσέξεις
στο νερό μη μου πέσεις.

Σα ποδήλατο μαύρο του εξήντα
Απ'τη μούτιλη μαύρος
στα τηγάνια στο αλάτι.
Καβαλάρης
κάποιο Αύγουστο στην Αγία Αγάθη.

Ένας δρόμος.
Κλεισούρα
Ο καλόγερος μόνος
και παντού η Φροσύνη.
Δύο βήματα μόνο
μακριά απ'το σπίτι.
Ξέρω πως δε το αντέχεις
μα και εμένα μου λείπει.

Μα γιά κοίτα
σε μιά ολόλευκη μέσα
περπατάω γαίτα
μες τη λίμνη
Και τη νύχτα στα ιβάρια
σα ψυχές τα φανάρια.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2010