Το τηλέφωνο με τα κουτάκια και τις λέξεις

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

«Ποτέ και πάντα»
έτσι θυμάμαι μου μιλούσες
με το ένα πόδι στην τελείωση μπηγμένο
και με το άλλο μετεώπορο σαν πελαργός αναποφάσιστος
που προσεγγίζει την πραγμάτωση του τέλους
αργά και διστακτικά.

Κι ούτε που έδινα σημασία
–θυμάσαι;-

είχα λαθέψει να πιστέψω στη βέβαιη μονιμότητα της αγάπης
Κι εσύ

Εσύ ακόμα μου μιλούσες
για το έτσι,
το μπορεί,
το ίσως κι αλλιώς.

Καθείς διαβάζει τον καθρέφτη της ψυχής του
μα εγώ τον έσπασα στα μάτια σου, μια μέρα
κι απ΄ τα κομμάτια ένα σωρό εαυτοί μικροί και τοσοδούληδες
ζητούσαν αφορμή να σε πιστέψω.

-Δεν θα θυμάσαι-
κι όμως τη πιο μικρή σιωπή σου έχω μονάχο φυλακτό
ένα τσιγάρο δρόμος το καλώδιο της μνήμης
κι είναι το πιο εύκολο που έχω κάθε νύχτα να το τρέχω
από τη μια άκρη στην άλλη
απ’ το κουτάκι του «Ποτέ» σ’ αυτό του «Πάντα»
Τώρα μ’ ακούς;
Με τη φωνή μου μπερδεμένη Σ’αγαπάω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-10-2010