Αν με ακούς

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ένα δωμάτιο η ζωή μου, αδειανό
περαστικοί μα και γνωστοί το προσπερνούνε
όλοι τους ξέρουν το «λαβείν», χωρίς το «δούναι».
Μια προσθαφαίρεση με άθροισμα, κενό.

Χρόνια ‘κει μέσα, λέω κάποτε θα βγω
γδέρνω με νύχια και με δόντια το ταβάνι.
Φοράω μονίμως το καλό μου το φουστάνι
προσκεκλημένη σ’ ένα θάνατο αργό.

Κλείδωσε η πόρτα και ποιος να’ βρει το κλειδί
θαρρώ πως σκούριασε κι εμένα η καρδιά μου.
Τρίζει η κλεψύδρα μου στο πέρασμα της άμμου,
σώμα χωμάτινο, απ’ έξω του μη δει.

Στραγγίζω πάλι απ’ το μαντήλι ένα βυθό
κι είναι η σιωπή μου σα μισάνοιχτο κοχύλι
που αν και δεν πέρασαν οι λέξεις απ’ τα χείλη
την ύπαρξή τους δε μπορώ να αρνηθώ.

Ίσως εσύ, μονάχα εσύ, αν με ακούς
μπορείς να φτιάξεις μία γέφυρα στο χρόνο
να τη διασχίζω όποτε θέλω ν’ ανταμώνω
εσένα, σ’ όσους έχω κόσμους μυστικούς.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-10-2010