Το γαλαζιο της θαλασσας και του ουρανου

Δημιουργός: curious

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ητανε, καποια Κυριακη και η θαλασσα

εμοιαζε γυαλι --- Σεπτεμβρη μηνα---

Στην εκκλησια η καμπανα τον κοσμο αποχαιρετουσε,

μετα την λειτουργια, αλλος στην ανηφορια

κι αλλος στην κατηφορια τραβουσε.



Κι ηταν λεει Κυριακη πρωι,

η θαλασσα γυαλι γαλαζιο κι ακτινοβολουσε.

Κι οσοι καθε μερα την αντικρυζαν, δακρυζαν,

θες γιατι ο ηλιος, που τρυπωνε στα ματια,

ολα τα θαμπωνε, καθως ακτινες φωτος,

απλωνε κι αντανακλουσε.

Θες γιατι, τετοια ομορφια, οσες φορες κι αν αντικρυσεις,

θες για παντα στο βλεμμα της ψυχης,

να την κρατησεις.



--- Θρονε του Ουρανου, μην αντανακλας το χρωμα σου,

στο φως ακομη του μικρου καλοκαιριου

--- Σεπτεμβρη μηνα --- γιατι μεσα στην ωραιοτητα σου,

ξεχναω τον αγωνα μου, τη μαχη, τον πολεμο,

τον αορατο και σκοτεινο που κυνηγαω.

Μεσα στην αγκαλια σου, τη γαλαζια,

θελω ν ' αφηνομαι, να γευομαι τα κυματα

και να υποκρινομαι, πως μονο η θαλασσα,

που αντανακλα το γαλαζιο του ουρανου,

ειναι το αιωνιο σπιτι, που αναζηταω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2010