Η μπαλάντα ενός παλιάτσου ποιητή

Δημιουργός: Lamogio20, ΔΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Λοιπόν μολύβι και χαρτί, να γράψω δύο λόγια
για τα μαλλιά π'ασπρισανε μεσα σε λίγα χρόνια

Ολοι οι φίλοι ξερουνε, πως η αγαπη ζει αιώνια
κι οσοι δεν καταλαβανε θα ζησουνε μες τη φτωχια

Που η φτωχια δεν είναι χρήμα, ουτε το κρίμα του καθενός
ειναι ολα αυτα που μας ενώνουν που σας κανουνε (νομίζεται) "Θεός"

ΧΑ! Τι αστεια που είναι η ζωη που θα βάλω τα κλάμματα
μιλόντας για αστεία ξεκαρδιστικά σε τουτα εδώ τα δράματα
των αθώων παιδιών....

Για αυτά τα δύστιχα μην λέτε τίποτα είναι λόγια της δικιας μου στιγμής
κι αμα τα δείτε βαρετα κι αφόριτα, να μου πείτε, ν'αλλάξω ρυθμό ζωής
κι αν δεν αλλάξω ΣΚΑΣΙΛΑ ΜΟΥ....

Ηρθα σαν παλιατσος ποιητής για να τ'αλλάξω όλα
μα ότι βλέπω εδώ στη γη, νόμίζω οτι είναι φόλα

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-10-2010