Στου ορίζοντα την άκρη 6

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Ευχαριστώ για την παρακολούθηση και τα σχόλια. Συνεχίζω..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Η ΑΦΙΞΗ
Σε μέρες δεκατέσσερις από την Ιταλία
στο Ρίο τώρα φτάσαμε και το καράβι δένει,
η πρώτη μας εντύπωση από τη Βραζιλία,
βρέχει, αλλά 'πο τα κορμιά, ιδρώτας κατεβαίνει

στους δρόμους ξεχυθήκαμε της νέας μας πατρίδας
να δούμε την καινούργια γη, τα σπίτια, τους ανθρώπους
να συνδυάσουμ' όλ' αυτά με κάποια μας ελπίδα
με κάτι που ποθούσαμε εδώ στους ξένους τόπους.

Μιλήσαμε με Έλληνες που βρέθηκαν στο δρόμο
-κάτι αλλάζει σκέφτηκα, και κάτι θα συμβαίνει-
η γλώσσα μας, η προφορά, ακολουθεί το νόμο
της αναπόφευκτης φθοράς, ακέραιη δεν μένει

σαράντα χρόνια ξενιτιάς που τρίβεται η γλώσσα
με την καινούρια γλώσσα μας, χωρίς την πρόθεσή μας
δεν τη μιλάμε αρκετά, δεν είναι όπως πρώτα
χάνει το χρώμα η φωνή, δεν μοιάζει τη δική μας

Το Άνα Σε παρέμεινε στο Ρίο έξι ώρες,
άδειασε κάμποσους εδώ και άγκυρα σηκώνει,
λένε πως στην πορεία του σε τούτες δω τις χώρες
συχνά πηγαινοέρχεται, ποτέ δεν τελειώνει.

Ο Καρακώστας μάζεψε όλους εμάς στο πλοίο,
-τον είχαμε για συνοδό απ' το ξεκίνημά μας-
για να μας δώσει συμβουλές και το στερνό αντίο,
αφού αυτός επέστρεφε εις την γενέτειρά μας.

Το πράσινο κυριαρχεί, όσο το μάτι πιάνει
πράσινα είναι τα βουνά και τα νερά ακόμα
τόσο πολύ το πράσινο που το μυαλό τα χάνει
πρέπει να είναι εύφορο πολύ αυτό το χώμα.

Στο Σάντος τώρα άρχισε κάποια διαδικασία
να μας ελέγξουν οι αρχές, εμβόλια να μας κάνουν
και δεν υπάρχει τώρα πια καμιά αμφιβολία
τους μετανάστες της ΔΕΜΕ** όλους εδώ τους βγάνουν.

Καινούριος τώρα συνοδός που μας παραλαμβάνει,
μας βάζει όλους στη γραμμή, στο τρένο για να μπούμε
φαίνεται λίγο αυστηρός, μα δεν το παρακάνει
και περιμένει από μας όλοι να τον ακούμε.

Όπως τα γίδια στο μαντρί, σ' ένα βαγόνι όλοι
και στην αρχή του βαγονιού στέκεται ο Λευτέρης
μιλά με δυνατή φωνή να τον ακούμε όλοι
και για να δώσει έμφαση, κουνάει και το χέρι.

''Φίλε μου καλωσόρισες στη νέα σου πατρίδα
εδώ 'σαι τώρα μοναχός και πρέπει να προσέχεις
κάτσε στην πρώτη σου δουλειά, μην χάσεις την ελπίδα
τσολιάς στο δρόμο μην βρεθείς γιατί δεν θα αντέξεις

άλλη δουλειά εάν δεν βρεις, την πρώτη μην αφήσεις
στάσου στα πόδια σου γερά πριν κάνεις άλλο βήμα
σου δίνω μία συμβουλή που θέλω να τηρήσεις
και πρόσεξε να μην χαθείς γιατί θα είναι κρίμα''

Δένουν το τρένο με σχοινιά και πάνω το τραβάνε
αγκομαχούν οι μηχανές, γυρνούν οι τροχαλίες,
την ανηφόρα βγάζουμε και τότε σταματάμε
λίγο να λύσουν τα σχοινιά και μας τις απορίες*

το τρένο ξαναδένουνε για μια φορά ακόμη
τον δεύτερο ανήφορο να ανεβούμε τώρα,
ο ουρανός σκοτείνιασε, μπορεί και να νυχτώνει
ή μήπως απ' τη συννεφιά, γιατ' άρχισε η μπόρα;[align=center]

*Σε δύο σημεία της διαδρομής έδεναν το τρένο με συρματόσχοινα για να διευκολυνουν την ανάβαση. Στο γυρισμό το έδεναν πάλι για να εξουδετερώσουν την επιτάχυνση
**ΔΕΜΕ (Διακυβερνητική Επιτροπή Μεταναστεύσεως εξ Ευρώπης) Περισσότερες λεπτομέρειες στο: http://el.wikipedia.org/wiki/Διεθνής_Οργανισμός_Μετανάστευσης

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2010