θέλει η ψυχή μου ουρανό ν' αλλάξει

Δημιουργός: χρήστος

επανάληψη

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα βλέφαρα μου κλείνω
τα χτεσινά, ακουμπώ στο κομοδίνο
και το μυαλό μου στου ονείρου αφήνω
τις διαδρομές
μα απ’ της νυκτός τα χάη
ακούω φωνές σαν κάποιος να γελάει
ένας καθρέφτης πέφτει κάτω, σπάει
στις αναδρομές

Τα βλέφαρά μου ανοίγω
αν είναι θεέ μου να πνιγώ στο λίγο
δώσε μου οδό διαφυγής να φύγω
ή άλλη μια ζωή
εδώ δεν είναι εντάξει
θέλει η ψυχή μου ουρανό ν’ αλλάξει
να σκίσει σαν προνύμφη το μετάξι
μήπως και σωθεί

αν πάω σε γαλαξία
που θα χουν τα αισθήματα εξουσία
και θα υπάρχουν έπαθλα, βραβεία
για όσους αγαπούν
πίσω να αφήσω , ίσως
ψευτιά , ιδιοτέλειες, και μίσος
τον εαυτό μου να μη χαραμίσω
σ’ όσα με γερνούν

Εδώ μυρίζει χώμα
φιλί μου δίνουν μα δεν έχω στόμα
δεν έχει η θάλασσα γαλάζιο χρώμα
ούτε ο ουρανός
μήτε φεγγάρι βγαίνει
η αστροφεγγιά πλαστή, ζωγραφισμένη
και που θα ορκίζονται οι ερωτευμένοι
ποιο θα ‘χουν θεό;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2010