Στου ορίζοντα την άκρη 7

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Έχω δυο μελοποιημένα τραγούδια από το Στράτο Λαχαχανά το ΙΩΝΙΑ και το ΑΝΑ "C" που σχετίζονται με την αφήγηση. Όποιος τα επιθυμεί για προσωπική του χρήση ας μου στείλει το e-mail του σε μήνυμα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]São Paulo

Στο κέντρο της υποδοχής όλοι μας στριμωγμένοι
στα χέρια τις βαλίτσες μας κι αυτοί μας ξεχωρίζουν
αλλού παν οι ανύπαντροι, αλλού οι παντρεμένοι
κι εκεί που θα κοιμόμαστε, ετούτοι καθορίζουν.

Πολλά κρεβάτια στη σειρά σε αίθουσα μεγάλη,
οι Έλληνες κι οι Ιταλοί, όλοι στον ίδιο χώρο
είναι και ένας Ισπανός και άλλοι δύο Γάλλοι
και είναι η παραμονή της νέας γης το δώρο

θα τρώμε, θα κοιμόμαστε και μέσα σ' ένα μήνα
θα πρέπει νάχουμε δουλειά και πόρους για να ζούμε,
να έχουμε προσαρμοστεί στη νέα μας ρουτίνα,
και να αδειάσει η γωνιά για άλλους που θα 'ρθούνε

αντάρτης κι ανυπάκουος σε όλη τη ζωή μου
μα τώρα συμμορφώνομαι με δίχως αντιρρήσεις
ακολουθώ τις εντολές και η επιλογή μου
δεν έχει άλλη διέξοδο, δεν βλέπω άλλες λύσεις.

Τρώω το φασολόριζο*, μ' αρέσει δεν μ' αρέσει
και περιμένω στην ουρά για νά 'ρθει η σειρά μου
και πάντοτε υπάκουος χωρίς να πω μια λέξη,
αλλά το ίδιο κάνουνε, όλοι ολόγυρά μου

το βράδυ κάνουνε γιορτή και μας καλούνε όλους,
είναι το πρώτο βράδυ μας εδώ στη Βραζιλία
της νέας γης εκπρόσωποι τώρα μας βγάζουν λόγους
κι από τις λέξεις τις γνωστές έβγαλα την ουσία:

'εδώ τώρα που ήλθατε, εις το εξής θα ζήστε
κι οι πιο πολλοί θ' αφήσετε εδώ τα κόκαλά σας
για τούτο προσπαθήσετε για να προσαρμοστείτε
στη γη που σας φιλοξενεί εσάς και τα παιδιά σας'

Μπήκανε κάποιοι στο χορό, το γλέντι προχωρούσε
μα στο δικό μου το μυαλό στριφογυρνούν οι λέξεις
κι ο ίδιος μου ο εαυτός δεν θα το συγχωρούσε
λόγια που θεωρεί βαριά ν' αφήσω να τ' αντέξει

εγώ 'μαι πάντα λεύτερος, συμβιβασμούς δεν κάνω
και βρίσκω λύσεις εφικτές για κάτι που μ' αρέσει.
Δεν δέχομαι προσδιορισμούς για το πού θα πεθάνω
και όλ' αυτά δεν έχουνε με μένα καμιά σχέση

σήμερα δω, αύριο εκεί, ελεύθερος στον κόσμο
όπως μπορώ κι όπου μπορώ πάντα θα ταξιδεύω
και υπακούω μοναχά σε ένα μόνο νόμο
που καθορίζει η θεά, η φύση που λατρεύω

και όταν έρθει ο καιρός χωρίς κανένα φόβο
θ' αφήσω τη στερνή πνοή κάπου εις τον πλανήτη
μα δεν μπορεί κανείς να πει τον χρόνο και τον τόπο,
οι πιθανότητες πολλές που παίζονται στην τύχη.

Η ΖΩΗ ΣΤΟΝ ΞΕΝΩΝΑ

Νωρίς ξυπνάμε το πρωί, κάποιος πετά μια λέξη
ένα αστείο, μια φωνή, κάποιον για να πειράξει
την ξαναλέν' οι Ιταλοί και την προφέρουν έτσι
με μια φωνή τραγουδιστή κι η πλάκα έχει σπάσει

όλοι μαζί θα είμαστε γύρω στους εβδομήντα
ο αριθμός των κρεβατιών μου θύμισε στρατώνα
μόνο που τώρα οι πολλοί, περίπου οι εξήντα
αρχίσανε να κάνουνε στους λίγους τα καψόνια

έναν μουσάτο Ισπανό τον είπαν Φίντελ Κάστρο
και το πρωί το όνομα όλοι το τραγουδάμε
αγρίεψε ο Ισπανός μα βρήκε λύση άσσο,
το μούσι του το ξύρισε και τον χειροκροτάμε

σ' ένα μεγάλο θάλαμο με ντους ολόγυρά του
μπαίνουμε για να πλύνουμε τα ρούχα και το σώμα
αν και τα ρούχα έχουνε κι αυτά τα μυστικά τους
όπου οι περισσότεροι τα ψάχνουμε ακόμα.

Μια σιγανή μα σταθερή βροχή έχει αρχίσει
που δύσκολα να το σκεφτεί κανείς να ξεμυτίσει
και συνεχίζει η βροχή χωρίς να σταματήσει
μερόνυχτα ολόκληρα και έχει πλημμυρίσει,

τους γύρω δρόμους που κυλούν νερά σε ποταμάκια.
Στο θάλαμό μας οι πολλοί, απ' τη βροχή κλεισμένοι
αρχίζουμε τ' αστεία μας ή παίζουμε χαρτάκια
μέχρι να δούμε αύριο, η μέρα τι μας φέρνει.

Είναι και κάποιοι τολμηροί που περπατούν στους δρόμους
με τα μπατζάκια αψηλά, στο χέρι τα παπούτσια
μα κινδυνεύεις να βρεθείς μέσα στους υπονόμους,
καλλίτερα στα σίγουρα και με στεγνά τα ρούχα.[align=center]

*Το φασολόριζο ήταν το καθημερινό φαγητό της εποχής εκείνης. Φασόλια καφέ ή μαύρα που ανακάτευες με το ρύζι την ώρα του φαγητού. Συνοδευόταν από άλλα εδέσματα, όπως κρέας ή ψάρι σαλάτα κλπ. Στον ξενώνα είχαν δίσκους με διάφορα διαμερισματάκια για το κάθε είδος[B][/B][B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2010