Αμήν

Δημιουργός: poetryf

"Θα δέσουμε την άγκυρά μας στα φτερά των γλάρων. Και θα ορίσουμε τιμονιέρη μας το πιο τρελό δελφίνι". (Αλκυόνη Παπαδάκη)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αν έχεις επιτέλους χαθεί
διάλεξε μες στο πλήθος να σε λεν οικτρά «χαμένο»
αυτοί που πρώτοι έχουν βρεθεί με τη συνήθεια της Κασσάνδρας
και την απόληξη της απώλειας στα χείλη κολλημένη.
Κι απ΄ τους πολλούς που ταξιδέψανε με κάτασπρα πανιά
και με κατάρτια ξεφτισμένα
γίνου ο πρώτος που την άγκυρα θα ρίξεις
όχι σε σώμα γης μα στα φτερά ενός αλήτη γλάρου
κι ύστερα πιάσε για να δέσεις το «γιατί» στο ματωμένο του φτερό
όπως γυμνός πιάνει τα φύλλα να σκεπάσει την αιδώ του.
Έτσι αναλώνονται οι άνθρωποι -θα μάθεις-
αναζητώντας κάτι άλλο από αυτό που είναι.
Μα είναι κι η νύχτα.
Τι νύχτα θεέ μου ετούτη η αντοχή!
Μπήγεις το χέρι σου στα σπλάχνα τ’ ουρανού να πιάσεις ήλιο
και σκοτεινιάζει ολόκληρη η ψυχή,
από την κάψα λες και από τη στάχτη
κι ύστερα πάλι επιμένεις
τσουρουφλισμένος με τα εγκαύματα της νίκης
να απογριφώνεις τις πληγές ονοματίζοντας τες
Πόνο τη μια. Λήθη την άλλη.
Και κάπου εκεί στο μονοπάτι των τυφλών
στέκεις σαν Κύκλωπας ανάδοχος του κόσμου.
Καθείς αντέχει το σταυρό που είναι απ’ το ξύλο του
Νέμεση είπαν οι σοφοί
Κάρμα οι λίγοι.
Κι οι ποιητές που’ ναι πιο λίγοι κι απ’ το λίγο τους
μη θέλοντας να το χωνέψουν
διαρρηγνύουν της φωνής τους τα ιμάτια
για το ποιος πρώτος θα βρεθεί δεδοξασμένος.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2010