Θύελλες

Δημιουργός: sharon, Αλεξάνδρα Θεοχάρη

Μια ψυχή χιονισμένη που τον νοτιά προτρέπει Φρ.Ν.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Την καταιγίδα ποτέ δεν λογαριάσαμε
Μπήκαμε μέσα απλά και προχωρήσαμε
Χτίσαμε παλάτια με κόκκους ζάχαρης.
Φέραμε θύελλες και όλα τα διαλύσαμε

Γιατί τα όνειρά μου κλείδωνες σ΄ένα μικρό συρτάρι
και πέταξες τα σ'αγαπώ πέρα ,σαν να 'ταν βάρη.
Κόκκινη σκόνη σκόρπισες, κομμάτια από μένα
με χάρτινα αισθήματα και λόγια μετρημένα.

Εγώ άπλωνα τα χέρια μου,τα αστέρια να μαζέψω
Μα ο ουρανός αλαργινά ...και πώς να τρέξω.
Γκρίζα κομμάτια ουρανού σκεπάσαν τα φτερά μου
ο θρήνος και ο πανικός σωρός μες την καρδιά μου.

Δάκρυα στα μάτια μου της μπόρας η αλήθεια
του έρωτά σου η ψευτιά φώλιασε στα στήθια.
Πατήθηκαν τα όνειρα,πετάχτηκαν στη λάσπη
Και η ζωή μας έγινε στρυχνίνη και τσουνάμι!...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2010