Απελπισια

Δημιουργός: xelona, Ιλόνα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΑΠΕΛΠΙΣΙΑ

Απελπισία.
Ανθρωποι άνεμοι στον ίσκιο σου.
Κανένας δεν θέλει να μετρήσει τη σκιά του με τη δικιά σου.
Ανθρωποι άνεμοι,τρέχουν να πιάσουν τον ήλιο,
την ευτυχία,αλλα θα καούν.
Ανθρωποι,ανεμοι,που ψάχνουν ενα χαμόγελο
να τους καλύψει τη μέρα,
κι αυτο χωρίς να το προσπαθήσουν πολύ.
Απλώς να'ρθει.
Κανένας δε θέλει να δώσει,θέλουν ενα χαμόγελο,
μια ηδονή να'χουν στη τσέπη,ποτε δε δίνουν αγάπη,
αλλιώς θα τερμάτιζαν στη σκιά μου.

Απελπισία.
Ανθρωποι γνωστοί,σκιές γνώριμες,παλιές ερωτευμένες,
φιλικές,ολες πάνω σε μια μηχανή.
Αυτό πονάει ακόμα περισσότερο.
Να πατάνε τη σκιά του ζητιάνου.
Γαλάζια μάτια καρφωμένα πάνω σου,
νεκρά βλέμματα.Ολα πανω σε μια μηχανή.
Τωρα κοιτάς τον ήλιο κατάματα,
καθως ξάπλωσες.
Ανθρωποι ζωντανοί,η αδελφή της ζωής
να τους δίνει το χέρι.
Εκει στην ερημιά να περπατούν,
γιατι έτσι εχει μάθει.
Οι άνθρωποι χωρίς ανθρώπους δεν μπορούν να ζουν,
χωρίς συμπαράσταση δεν επιβιώνουν.

Μάτια γαλανά,παγωμένα να κοιτάνε το κενό,
να σκέφτονται.Μάτια παγωμένα να κλείνουν.
Απελπισία,φόρτηση,τα κρύβω κάπου,
στην καρδιά,στο μυαλό,στα χέρια.
Μάτια γαλανά παγωμένα,να κοιτάνε το κενό
να σκέφτονται.
Θα το γεμίσω με λίγη μελάνι για λύτρωση,
ομως την επόμενη φορά,ποιός ξέρει.....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-10-2010