Λευκές Αρκούδες

Δημιουργός: ... άρα υπάρχω, Χρηστάκης Μπέστας

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[font=Lucida Sans Unicode][color=black]Δεν έχασα κάτι που είχα...
κι όμως αισθάνομαι θλίψη... μπρος στο ανεκπλήρωτο προσδοκιών...
Απίστευτο!
Τι είδους δεδομένο είναι η προσδοκία
για να αισθάνομαι τόσο την «απώλειά» της...;
Βιώνεται το προσδόκιμο πριν αποκτηθεί... πριν εκπληρωθεί...;
Σε ονειρεύει σε κόσμους φανταστικούς...
σου δίνει οσμές... γεύση... εικόνες... συναισθήματα...
μόνο και μόνο η σκέψη-φαντασίωση του προσδόκιμου;
Σίγουρα ναι!
Το όνειρο... ένας ομφάλιος λώρος του σήμερα με το αύριο...
Προσδοκία... ελπίδα... για τα ζητούμενα...
τα μικρά και τα μεγάλα...
τα ατομικά και τα κοινωνικά...
τα ουσιώδη και τα τιποτένια!

Και μια απλή αναφορά...
άσχετη των ανεκπλήρωτων προσδοκιών μου... συρρίκνωσε τη θλίψη...
μ’ έκανε να βλέπω πιο αισιόδοξα... πιο διεκδικητικά... το μέλλον...:

Η θλίψη μιας λευκής αρκούδας
που βλέπει τον πάγο να λιώνει κάτω απ’ τα πόδια της...
και μαζί... την πρωταρχική προσδοκία... για επιβίωση...!

Όνειρα... προσδοκίες... λευκές μου αρκούδες...!
πρώτο μου μέλημα να σας ελευθερώσω... στο φυσικό σας χώρο...
δεν θέλω να σβήσετε εντός μου... μετά...
να κάνω το παν για να ζήσετε...

Τώρα ξέρω... οι προσδοκίες ζουν μόνο στο αύριο...
τρέφονται με το τώρα...
το χθες ας καθίσει στην κερκίδα... αιώνιος ατενιστής του γίγνεσθαι...
ας φωνάζει συνθήματα...
Σ’ αυτές τις λεωφόρους «του αύριο» θέλω να οδηγηθώ... να παλέψω...
για τις «λευκές αρκούδες...» για τα ουσιώδη... και τα τιποτένια...,
από σήμερα... από τώρα...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-10-2010