Στου ορίζοντα την άκρη 12

Δημιουργός: Dimitri Favvas

Κουραστήκατε;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Συνεχίζουμε...

[align=center]Οι αντιθέσεις φανερές. Και μεις εδώ στη μέση,
είμαστε μάλλον τυχεροί ή έχουμε αξία
βρίσκουμε εύκολα δουλειά και τούτο έχει σχέση
ότι εδώ στην τέχνη μας δεν έχει ανεργία

εδώ σε λιγοστό καιρό, δουλειές έχω αλλάξει
δίχως πολύ να το σκεφτώ και δίχως δυσκολία
για περισσότερα λεφτά κι ακόμη για ινάτι
και δεν μου έλειψε ποτέ μια κάποια ευκαιρία

ψάχνω, διαλέγω, προχωρώ, τσολιάς δεν έχω γίνει
και τώρα τέταρτη δουλειά αυθημερόν αρχίζω.
Είχα στην τρίτη μου δουλειά για λίγο μόνο μείνει
μα όμως πείσμα τόβαλα να δείξω πως αξίζω.

Πενηντατρείς κρουζέϊρος την ώρα ο μισθός μου
ήταν στην πρώτη μου δουλειά και τώρα εις την τρίτη
ήτανε πενηνταεπτά, μα σ' ένα κολλητό μου
εξήντα του εδώσανε μονάχα για ν' αρχίσει

κι εκεί που δούλευε αυτός εγώ δουλειά ζητάω
κι αμέσως προσελήφτηκα, και τη δουλειά αρχίζω
εξηνταπέντε μούδωσαν και τονε ξεπερνάω
-ζητώντας περισσότερα, πιστεύουν πως αξίζω-

στη Βραζιλία βρίσκομαι σχεδόν τέσσερις μήνες
τη γλώσσα δεν μιλώ καλά μα βοηθό μου δίνουν
συγκρίνω την περίπτωση με μία από κείνες
όπου σημάδια στο μυαλό παντοτινά αφήνουν:

Πέντε δραχμές μου δίνανε τη μέρα στην Ελλάδα
και μάστορας μοναδικός ήταν ο μαστρογιώργης
κι αν τα λεφτά δεν φτάνανε να φάω φασολάδα
ότι ζητούσε κάναμε ανεξαρτήτως όλοι.

Δεν είναι δω μου είχε πει, μεγάλο εργοστάσιο
δουλειά ν' αρχίζεις στις οκτώ, στις πέντε για να φύγεις
δουλειά θα πιάνεις στις επτά και όχι με το πάσο
κι από τις πέντε και μετά θ' αρχίζεις να σκουπίζεις.

Και τώρα ανεξάρτητος, μου φτάνουν τα λεφτά μου
να φάω και να κοιμηθώ, γυναίκες να γνωρίσω
το να κερδίζω τη ζωή νάναι δικαίωμά μου
και την αξιοπρέπεια πάντα να διατηρήσω.

Δεν έχω βέβαια σκοπό να σ' αυτή τη γη να μείνω
να φτιάξω οικογένεια και σαν αστός να ζήσω
αλλά μ' αρέσει συνεχώς να παίρνω και να δίνω
ως που μια μέρα ναυτικός, τον κόσμο θα γυρίσω

γιατί ετούτη τη δουλειά έμαθα στο σχολείο,
μηχανικός του ναυτικού σ' εμπορικά καράβια
και όλα μου τα όνειρα μπασμένα σ' ένα πλοίο,
σύντομα θα με φέρουνε στου κόσμου τα μουράγια

μα δεν μπορώ σαν ναυτικός να μπώ σ' όλα τα βάθη
με τους ανθρώπους κάθε γης να ζήσω, να ιδρώσω
να κυλιστώ μαζί μ' αυτούς μες στα δικά τους πάθη
και ότι κείνοι νιώθουνε, αυτό και 'γω να νιώσω.

Κι αυτή την πείρα της ζωής δεν θέλω να τη χάσω
την έχω μες στα χέρια μου, γιατί να την αφήσω;
μα σαν μια μέρα σύντομα την πείνα μου χορτάσω
με τα καράβια σίγουρα ταξίδια θα αρχίσω.

.............................................................................

[align=center]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-11-2010