μυστήριο

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

τα μάτια ανοίγω και κοιτώ το φως του ήλιου που μπαίνει
απ’ το ανοιχτό παράθυρο κι ο νους μου αναγαλλιάζει
κι ως σκέφτομαι: άραγε ο καιρός με πλέει ή με βουλιάζει;
γεμίζει η σκέψη μου νερό που η στάθμη του ανεβαίνει

βρίσκομαι ξάφνου σε βυθό, τριγύρω μου κοχύλια
κόκκινα ψάρια, μέδουσες διάφανες, χταπόδια
λέπια γεμίζει το κορμί γίνονται ουρά τα πόδια
και φυσαλίδες άχρωμες ξεφεύγουν απ’ τα χείλια

πως γίνεται να κολυμπώ; ποια άνωση με ανεβάζει
κι ενώ σε θάλασσα ανοιχτή ποτέ δεν είχα πλεύσει
να χω πως είναι ο ωκεανός πέλαος μικρό πιστέψει
που σε μια δεκτική ακτή ολόισια με βγάζει

μ’ έσκιαζε πάντα το άγνωστο και το άπιαστο φοβόμουν
κι όμως πως αναθάρρησε απότομα η ψυχή μου;
κι έγιναν τα άγρια ήμερα μπροστά στη θέλησή μου
να ζήσω ότι μια ζωή μονάχα ονειρευόμουν;

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2010