Στο πάτωμα τις νύχτες

Δημιουργός: poetryf

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σου γράφω πάλι με το χέρι ασταθές,
τη σταθερότητα του «λείπεις» , να χαράξω.
Κι όσο μελάνι από τα μάτια μου κι αν στάξω
ξανά δεν θα’ μαι κάτι από αυτά που θες.

Μοιάζει σα να’ ναι πια χαρτόνι και η αγάπη
που ένας διαβήτης το πληγώνει, αιχμηρός.
Πες μου πώς έγινε ένας κύκλος ο καιρός
και εμείς η ακτίνα του, καθείς σ’ ένα κρεβάτι.

Σου γράφω πάλι με τα δάχτυλα στεγνά,
η πένα άγκυρα που πέφτει στο βυθό μου.
Κι ένα μου δάκρυ με εκδικείται όσο στυγνά
έχω εξορίσει στο θυμό τον εαυτό μου.

Με έχει σκοτώσει από μέρες η αποχή
γέρνω κι απλώνομαι στο πάτωμα τις νύχτες.
Τρύπιο ταβάνι ο ουρανός, μπάζει βροχή
και αντιστρέφονται της μνήμης μου οι δείχτες.

Ποιο καραβάκι σε έχει πάρει μακριά,
μαύρο πανί έχει φορέσει η ψυχή μου.
Απόψε γράφω κι η φωνή μου ωχριά
που έχω βαφτίσει μες στον πόνο, τη σιωπή μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 08-11-2010